Geen oren, maar voeten

Welk een antireclame voor het Koninkrijk van God als spanningen niet langer intern blijven en we – in het ergste geval – rollend over straat gaan en als biljartballen tegen elkaar opbotsen, hard en onbuigzaam, stelt ds. J. Belder.

Hoe ver staan we dan af van de eerste gemeente, die respect afdwong in haar omgeving. 

Bij zijn afscheid van Brandwijk gaf ds. J.A.H. Jongkind zijn gemeente een bundeltje leerzame, praktische preken mee. Een enkel citaat uit Kinderen van één Vader. Preken over de zonen van Jakob: ‘…Het gaat ook over ons. (…) Er wordt op ons gelet. (…) Zijn wij Gods roem in deze wereld? Kan Hij trots op ons zijn? Deze vraag maakt ons misschien wat verdrietig.’ (pag.15) Het is te gemakkelijk om de vragen die ds. Jongkind stelt, snel ter zijde te schuiven en de aandacht te verleggen naar communicatiewetenschappen en psychologie. Slaan we dan niet een paragraaf over?

Egoïsten

Wat mij trof in de log van collega M.J. Schuurman, die ik in mijn vorige artikel al noemde, was diens pleidooi voor zelfreflectie. Hij vraagt aandacht voor een van de eerste vragen uit de Heidelberger, namelijk of wij de wet van God volkomen kunnen houden. Het antwoord is bekend.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 17 oktober 2019.

Klik hier om een los nummer te bestellen, en hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.