Geloofsbelijdenis is openbaar

‘Waarom moet je eigenlijk in de kerk belijdenis van je geloof afleggen? Op elk moment dat dat nodig is, getuig ik van mijn geloof – in de trein, op school, waar dan ook.’ Elk seizoen is er wel een catechisant die met deze vraag komt, aldus ds. B.A. Belder

Ik heb de indruk dat het een vraag van de laatste jaren is. Ze lijkt typerend voor het individualistische klimaat waarin wij leven, ook in de kerk. Toch is het te oppervlakkig om deze vragen als uiting van individualisme af te doen. Individualisme staat immers voor de houding waarin ieder voor zichzelf denkt, doet en leeft. Wat een ander doet moet hij of zij vooral zelf weten, daar bemoeien wij ons niet mee. Maar het geloofsgetuigenis waar ik veel jongeren over hoor, staat daar juist haaks op. Het is weliswaar een uiting van een persoonlijk geloof, maar duidelijk gericht op de ander. Als dus het openbare of publieke karakter van het geloofsgetuigenis niet zozeer het ‘probleem’ is, wat dan wel?