column

Gemeenschap der heiligen

Bim, bam, bim, bam… Van verschillende kanten nodigen de kerkklokken ons uit. Samen met mijn man rijd ik naar de kerk. Het is een vreugde om weer bij elkaar te zijn, na drie weken Malawi.

‘Bim, bam, bim, bam…’ klinkt het, harder nu. We zijn er, de koster staat bij de deur te wachten. 

Onwillekeurig moet ik aan vorige week zondag denken, in Malawi. Ik zie het kerkje weer voor me; een golfplaten dak, in de muur enkele openingen die dienst doen als raam. Aan de voor- en achterkant een planken deur. ‘Hé, ik hoor klokgelui,’ roep ik verrast. Bep Klok, veldwerker bij Timotheos Foundation, stoot me aan en wijst naar rechts. Aan een boom hangt een touw met daaraan vast de velg van een autowiel. Een donkere jongeman slaat er met een ijzeren staaf tegenaan. Van verschillende kanten komen mannen, vrouwen en kinderen aanlopen, veel kinderen. ‘Sommigen hebben wel twee uur gelopen,’ vertelt Bep, ‘daarom houden we twee diensten in één.’ We nemen plaats in de kerk. Op de grond voor ons zitten de vrouwen en meisjes. Rechts de jongens en mannen.

De dienst begint, de abusa (dominee) bidt, ouderling Azibo vertaalt. De gemeente zingt vol overgave. Abusa tilt zijn Bijbel iets op en zegt: ‘Exodus 20,’ en leest met ons de Tien Geboden in het Chichewa. Vervolgens leest hij een vraag voor, ouderling Azibo vertaalt: ‘Waarom is Hij Christus, dat is een Gezalfde, genaamd?’ We hebben een catechismuspreek, begrijp ik. De voorzanger zet een lied in, de gemeente volgt. De voorste rij staat op, loopt langs de twee schaaltjes voorin, elk geeft zijn gave. Door de voordeur lopen ze naar buiten, de andere rijen volgen. Via de achterdeur komt de eerste rij weer binnen; een mooie combinatie van collecteren en even de benen strekken, voordat het tweede deel van de dienst begint. Nu met een preek uit Johannes 21: ‘Simon, zoon van Jona, hebt u Mij meer lief dan dezen?’ (..) ‘Weid Mijn lammeren.’

Urk, zondagmiddag. De ouderling leest de geloofsbelijdenis voor. Bij de woorden ‘Ik geloof een heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen’, moet ik even slikken.

Marijke de Wit