Getuigenissen van zusters uit Oekraïne
Stichting Ontmoeting vangt onder andere in Rotterdam en Haarlem Oekraïners op. Hoewel het niet onze primaire doelgroep is, zijn we blij dat we een bijdrage kunnen leveren aan de nood die er is. Om dit werk goed te kunnen doen, hebben we drie christelijke Oekraïense tolken/social workers aangenomen. Ook zij zijn recent gevlucht uit Zhitomir en Irpin (gelegen naast Boetsja, een voorstad van Kiev).
De passie waarmee onze nieuwe collega’s hun nieuwe werk doen, valt bij iedereen op. Hoewel ze verdrietig zijn door alle omstandigheden, hebben ze een groot verlangen om juist nu in woord en daad het Evangelie te delen. Bemoedigend en beschamend is dat voor ons. We krijgen meer van hen dan dat we hun geven. Recent spraken we in de raad van toezicht van de IZB, waarvan ik lid ben, over de redenen waarom christenen graag het Evangelie willen delen. Ter voorbereiding op dit overleg vroeg ik aan onze nieuwe collega’s wat hen drijft. Ik laat hen aan het woord. Inna (35): ‘Omdat wij, als christenen, begrijpen dat niemand anders ons in dergelijke omstandigheden zal helpen, alleen God. Oekraïners die niet in Hem geloven, komen gebroken en depressief aan. We willen hoop aan hen geven – om te laten zien dat er een Schepper is en dat Hij hen heeft geschapen en leven geeft. Dit leven kan beter zijn als je God kent en erin gelooft. En natuurlijk moet je iedereen vertellen wat de opties zijn na de dood…’ Liana (18) antwoordt als volgt: ‘De belangrijkste reden is dat ik niet weet hoe mensen zonder God kunnen leven. Hij is onze steun en bescherming, dus het is moeilijk om zonder Hem te leven! Nu we nog op aarde zijn, kunnen we ons aan Hem geven voordat het te laat is. Ik wil zo graag me in de hemel in Hem verheugen, samen met de mensen die ik ontmoet.’
Deze getuigenissen van zusters uit Oekraïne sporen ons. Staan wij in deze tijd op dezelfde manier in het leven?