Globaal bekeken
In de pastorie in Schoonrewoerd worden Oekraïense vluchtelingen opgevangen. De Zaaier (kerkblad dat verschijnt in de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden) bericht erover:
Was het vroeger de tuinman van de pastorie die zorgde dat er aardappels, bonen, of een krop sla bij de deur van de pastorie werd gezet of een ander gulle gever die een kist appels bij de voordeur achter liet. Nu lijkt het dat de tijden van toen niet veel zijn veranderd. Want ook nu staan er regelmatig auto’s voor de pastoriedeur die voedsel komen afgeven. Voedsel afkomstig van de voedselbank of van andere gulle gevers. Zo wonderlijk dat God steeds voorziet. Altijd is er voldoende en steeds weer ervaren onze Oekraïense gasten de enorme gastvrijheid. En als u deze week de ramen en deuren van de pastorie open ziet staan, is het niet omdat het te warm is. Nee… ze houden altijd in de week voor Pasen een grondige schoonmaak. Het hele huis wordt van onder tot boven gepoetst. Toen ze me dat vertelden moest ik even denken aan het oude volk Israël dat uit Egypte vertrok en God ze de opdracht gaf om het Pascha te vieren. Tot op de dag van vandaag poetsen de traditionele Joden nog steeds hun huis voor het Paasfeest, het Pascha. En ja, het zou zo maar kunnen dat onze grote voorjaarsschoonmaak daarvan afstamt. En het Paasfeest vieren, ja dat doe je samen en zeker naar de Oekraïense gewoonte zullen geschilderde eieren niet ontbreken en beloofden ze me dat ze voor ons een heel groot ‘Paska’ (paascake) zullen bakken om samen het Paasfeest te vieren. De pastorie een huis met steeds weer nieuwe verhalen, nieuwe ontmoetingen. Maar ook een plek waar gehuild wordt om de oorlog, waar er zorgen zijn om hun mannen en families, een plek waar gebeden wordt om vrede. Een plek waar gedankt wordt, omdat ze hier in vrijheid Pasen mogen vieren, want Hij is opgestaan. Onze Vredevorst Leeft!
Dr. P. van den Heuvel schreef voor zijn familie een 250 pagina’s tellend geschrift over het leven van zijn vader, ds. J. van den Heuvel. J. van den Heuvel. Dienaar des Woords. 1913 – 1991 bevat ook 92 van zijn preken. Een fragment:
Befaamd is de uitspraak van Dries van Agt uit 1976: ‘Wij buigen niet naar links en wij buigen niet naar rechts.’ Die zou van vader afkomstig kunnen zijn. Hij zag de gevaren van links in de kerk (en in de hervormdgereformeerde stroming) maar niet minder de gevaren van rechts. Hij heeft er eens op gewezen ‘dat er in de Bijbel altijd eerst gewaarschuwd wordt voor een afwijken ter rechterzijde, en daarna voor een afwijken ter linkerzijde (vgl. Deut. 5:32)’.
Met kritiek en bezwaren die waren ingegeven door conservatisme en angst voor alles wat nieuw was, ging hij heel nuchter om. Hij liep daar bijvoorbeeld tegenop toen hij deel uitmaakte van de adviescommissie van het Nederlands Bijbelgenootschap die de opdracht had ‘een sobere, uitsluitend taalkundige bewerking te maken van de Statenvertaling in bestaande tekst naar het hedendaags gebruik toe’ (de zgn. commissie-Tukker).
Een ander voorbeeld was de schrijfwijze van de naam Heere of Heere, zoals in de gebruikelijke bijbeluitgaven. Maar van lieverlee werd de dubbele ee (in het kader van de nieuwe spelling) vervangen door een enkele: Here of Here. Ook daarover konden de gemoederen hoog oplopen. Wordt zo niet aan de Naam des Heeren tekort gedaan!? Vader vroeg hen dan of ze aan de oude schrijfwijze van de Statenvertaling wilden vasthouden, en dat was uiteraard het geval. Waarop hij reageerde dat ze dan voortaan God niet langer met drie letters mochten schrijven: de Statenbijbel leest immers ‘Godt’ met vier letters: ‘Want alsoo lief heeft Godt de werelt gehadt, dat hy sijnen eenighgeborenen Sone gegeven heeft.’ Zelf is hij op de meeste plaatsen blijven vasthouden aan de schrijfwijze Heere. Later vinden we in zijn geschreven preken en in getypte teksten de schrijfwijze Here. Hij maakte daar helemaal geen principieel punt van. In de gestencilde belijdenispreken in Waddinxveen is ‘de Here’ regel geworden. Opvallend genoeg keerde hij de laatste jaren weer terug naar de vroegere schrijfwijze ‘Heere’.