column

Goed af!

Sinds 2015 is de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in Nederland een feit. Bij deze wet gaat het vooral om: zorg nodig? Dan eerst rondkijken in eigen buurt, familie, kerk voor hulp.

Onze overheid benadrukt hierbij het belang van de kerken. En met succes! Diaconieën stellen zich (nog) actiever op, er worden hulpdiensten in het leven geroepen en in veel kerkelijke gemeenten is inmiddels het nodige geregeld.

En, er is best veel: bij de ouderen in onze kerkelijke gemeenten komen bezoekdames, wijkouderlingen, er worden middagen en maaltijden voor ouderen aangeboden. Er is hulp voor vervoer, oppas voor een zieke partner etc. Kortom, er is zorg voor elkaar.

Ik denk aan een rondetafelgesprek met ouderen in Elspeet. Dit keer ging het over ‘netwerken’. Een moeilijk woord voor ouderen. Ik gaf hen een blad en schreef in het midden hun naam. Daaromheen tekende ik wolkjes. Ik vroeg: ‘Schrijft u in de wolkjes eens op, wie er zoal bij u komen.’ De ouderen gingen aan de slag en met een bibberig, maar prachtig handschrift, vulden ze het in; zij kwamen per week met gemak op zes à zeven mensen.

Een oudere van negentig die in een rolstoel zat, zei: ‘Wat hebben wij het goed. Er is zoveel zorg en er zijn zoveel mensen om mij heen, zo kan ik toch in mijn eigen huis blijven wonen. Ik ben heel dankbaar.’

Het kan ook anders. Een hoogbejaarde vrouw die woont in een ander deel van ons land had een heel andere ervaring. ‘Het was bijna zomervakantie, de thuishulp zou vier weken op vakantie gaan. De vrouw vroeg of ze alsjeblieft een vakantiehulp kon krijgen al was het maar voor een keer in de veertien dagen. De hulp was de enige persoon die dan bij haar langs zou komen.’ Een schrijnende tegenstelling.

Je bent goed af, als je deel uitmaakt van een kerkelijke gemeente. Je hoort daarbij! We leven met elkaar mee en bidden voor elkaar. Zo wil de Heere Zelf dat het er in Zijn gemeente aan toe gaat. En door andere mensen heen zorgt Hij. Ja, dan ben je werkelijk goed af!

Cokky de Visser