Grenzen doorbroken

De Geest bewerkt dat Elamieten en Arabieren Petrus in hun eigen taal horen spreken. Dat is grensdoorbrekend. Ook de grens tussen Jood en heiden wordt met Pinksteren doorbroken. In de kerk trekken we vaak juist grenzen, signaleert ds. J.T. Maas.

Met Pinksteren horen we van het doorbreken van grenzen. ‘En de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt.’ Deze regel uit een bekend opwekkingslied schiet je al snel te binnen bij dit thema. Het is een prachtig lied, dat uitloopt op de belijdenis dat de weg naar de Vader open is door onze Middelaar Jezus Christus.

Toch zou de hierboven geciteerde zin ons op het verkeerde been kunnen zetten. Alsof de Geest nu eindelijk de grenzen doorbreekt die door mensen gemaakt zijn. En die grenzentrekkers zijn dan al snel ‘de anderen’, die zo star zijn.

Als we nadenken over het doorbreken van grenzen doen we er goed aan eerst een stap terug te doen. Want we lezen in Gods Woord dat er heel wat grenzen doorbroken worden met de uitstorting van de Geest, maar zijn die grenzen steevast het resultaat van menselijke onkunde? Zijn die grenzen altijd door mensen gemaakt? Nee. De HEERE heeft namelijk Zelf in Zijn heilsplan heel wat grenzen aangegeven die Hij deels gaat doorbreken richting de dag van de wederkomst.
Allereerst denk ik aan wat we kunnen leren uit de profetie van Joël. In Joël 2:28 lezen we: ‘Daarna zal het geschieden dat Ik Mijn Geest zal uitstorten op alle vlees: uw zonen en uw dochters zullen profeteren, uw ouderen zullen dromen dromen, uw jongemannen zullen visioenen zien.’
In de oude bedeling was de Geest werkzaam aanwezig, zeker, maar begrensd. Een enkeling werd gezalfd en op een bijzondere manier toegerust door de Geest, als koning, profeet of priester. Een man als Mozes ontvangt zo die Geest, maar het blijven maar druppels.