In de toelichting op de nieuwe Ranglijst Christenvervolging vielen de vele woorden op die extra kracht moeten zetten: aanvallen die enórm toenamen, aanslagen met verwóestende gevolgen, cijfers die het ábsolute minimum aan geweld laten zien. Wat is er aan het gebeuren in het leven van miljoenen christenen in deze wereld?
De Ranglijst die Open Doors ons jaarlijks in de eerste maand van het jaar aanreikt, is een helpend instrument om de kerk te bewaren bij haar roeping tot onderlinge liefde en voorbede, om veel verder te kijken dan de plaatselijke gemeente of de landelijke kerk. Tegelijk maakt het ons waakzaam inzake de geestelijke strijd die zichtbaar of onzichtbaar gaande is. Op weinig momenten ervaar je het eigene van het christenzijn zo sterk als wanneer je een broeder of zuster ontmoet die de littekens van de Heere in zijn lichaam (Gal.6:17) meedraagt.
‘Vreemdelingen’ zijn ze, volgens het eerste vers van 1 Petrus. Ik leerde onlangs in de kerkdienst dat God Zelf hen zo noemt. Het zijn niet als eerste de omstanders die de christenen als vreemde mensen beschouwen, maar het is de Heere die Zich tot de vreemdelingen in de verstrooiing richt. Deze vreemdelingen hebben hun thuis in de hemel en ontberen de rechten op de plaatsen waar ze tijdelijk wonen. In de verstrooiing is dat, in een uitgestrekt gebied in het midden van een ongelovige meerderheid.
‘Haat is letterlijk zijn leven’
In een preek over Openbaring 12 zegt Spurgeon dat de duivel de tijd niet roekeloos verkwist, omdat hij weet dat slechts een korte tijd hem rest, omdat de overwinning door Jezus al behaald is: ‘Hij waardeert zijn gelegenheid om zijn koninkrijk te handhaven, het volk van God te benauwen en de naam van Christus smaad aan te doen.’ De ketting waaraan hij ligt, is voor een tijdje langer gemaakt – en om die reden gaat satan op gruwelijke wijze te keer.
‘Gramschap,’ zo zegt Spurgeon, ‘is letterlijk zijn bestaan, zoals haat letterlijk zijn leven is. Hij weet niets van zachtaardigheid, niets van genegenheid. Daarom wekt het feit dat zijn tijd kort is, de belangrijkste hartstocht in hem op, en hij is zeer vertoornd. Zijn boze natuur is in vuur en vlam en hij is vreselijk opgewonden. Zijn diepste gevoelen is de grootst mogelijke toorn, want hij weet niet hoe hij moet liefhebben.’
Uitroeien van de Naam
Aangrijpende woorden zijn dat, appellerend voor mensen die zomaar van de ene in de andere dag leven. Haat en woede richten zich juist tegen Christus, Die Zichzelf zachtmoedig noemt en nederig van hart, Die rust voor onze ziel geeft. Alle agressie die in de Ranglijst samenkomt, is gericht tegen Hem, Die kwam om te dienen en Zijn leven te geven tot een losprijs voor velen, tegen Hem die ons leerde onze vijanden lief te hebben.
In Johannes 15:18 zegt Jezus tegen Zijn discipelen: ‘Als de wereld u haat, weet dat zij Mij eerder dan u gehaat heeft.’ In de wereld worden Gods kinderen vervolgd en bedreigd, omdat ‘Ik u uit deze wereld heb uitverkoren’. Als Johannes in dit vers over ‘de wereld’ spreekt, gaat het om het collectief, niet om iets wat hier en daar gebeurt, maar overal en totaal. Onder leiding van de overste van deze wereld is er sprake van weloverwogen beleid om de Naam uit te roeien die gegeven is tot ons behoud. Laten we dit beseffen én vasthouden, ook als de jaarlijkse aandacht voor de Ranglijst weer wat wegebt. Dit alles wijst ons immers op de diepte en hoogte van Gods liefde, op de ernst van ons leven, op onze roeping om getuige van Hem te zijn en te volharden in het doen van Zijn geboden.
Gesprek in de gemeente
Tegen deze achtergrond – woede van de duivel, niet voor niets een brullende leeuw genoemd – lezen we de Ranglijst Christenvervolging en bespreken we die in de gemeente. Want er is meer nodig dan een moment van aandacht in de christelijke kranten, gevolgd door Kamervragen van christelijke politieke partijen. Ik heb de indruk dat er tussen 2000 en 2010 meer boeken in christelijk Nederland over christenvervolging verschenen dan de tien jaren erna. Anne van der Bijl, de oprichter van Open Doors, zei bij de verschijning van een ervan ooit: ‘Laat dit boek u boos maken als u in de kerken onwetendheid over christenvervolging ontmoet. In een leven van comfort en hyperdrukte vergeten we zelfs dat we in een geestelijke strijd staan.’
De kerkenraad zou kunnen bezien welke accenten in de prediking aandacht moeten houden ten aanzien van het woeden van de volkeren tegen Christus – dat raakt ook Israël, het volk waaruit de Messias geboren is –, de diakenen denken na over collecterooster en vormen van werelddiaconaal meeleven, de voorgangers komen tot gerichte en doorleefde voorbede. Geloven we immers niet dat God de wereld mede regeert door het gebed van de Zijnen?
Gedenkteken
Voor Open Doors zelf zal de Ranglijst niet alleen een momentopname zijn, maar ook richtinggevend voor haar beleid in de komende jaren. Directeur Maarten Dees zegt er op verzoek dit over:
‘De ranglijst is een gedenkteken en bepaalt ons bij de werkelijkheid voor miljoenen christenen wereldwijd. Zij hebben elke dag te maken met buitensporig geweld, haat en vervolging, omdat zij Jezus volgen. Hun trouw en volharding is zo vaak ontroerend en inspirerend, ze nemen hun kruis op, zoals de Bijbel voorzegt. Raadselachtig maar onmiskenbaar, zo wil de Heere blijkbaar Zijn kerk bouwen.
Nu het geweld jegens christenen steeds onbeschaamder, steeds heftiger en explicieter aan de orde van de dag is, willen wij ons als Open Doors des te meer inspannen om álle christenen in Nederland en Vlaanderen van deze realiteit te doordringen. We willen niets liever dan alle christenen informeren en stimuleren tot betrokkenheid, bovenal tot gebed. Het gaat immers om één wereldwijde kerk, één lichaam van Christus, waarvan wij allen leden zijn.
De steun en grote betrokkenheid van onze biddende en royaal gevende achterban ervaren we als een grote zegen, het ontroert ons en bevestigt ons om het werk intensief en trouw voort te zetten.’
Wie bidt, die bidt concreet, die brengt reële nood voor het aangezicht van de allerhoogste Koning, aan Hem aan Wie macht gegeven is in de hemel en op de aarde. Om die reden moeten we weten dat 365 miljoen christenen ‘zeer zwaar vervolgd worden’ en dat hun aantal blijft groeien. Wat lichten we aan informatie uit deze Ranglijst?
- Fysiek geweld treft christenen steeds meer, evenals mentale mishandeling zoals doodsbedreigingen omdat iemand voor het christelijk geloof kiest; ze zijn ‘dramatisch toegenomen’.
- Het aantal aanslagen op christelijke eigendommen (kerken, scholen, ziekenhuizen, begraafplaatsen) ligt zeven keer hoger dan een jaar eerder.
- Tot groeiende angst en een gevoel van onveiligheid leidt dit in christelijke gemeenschappen.
- Huizen en winkels van christenen zijn steeds vaker doelwit van verwoesting en vernieling.
- Nog meer gelovigen dan anders moesten onvrijwillig hun land verlaten.
Totalitaire regimes
Aangrijpend is het te vernemen wat er in Afrika gebeurt: 4100 moorden in Nigeria, brandstichting en plundering in Burkina Faso, vele aanvallen op kerk en school in Ethiopië… Regimes in Afrika staan steeds vaker bemoeienis toe van China en Rusland. Met name ontwikkelingen in China grijpen je bij de keel, nu sinds 1 januari jl. een nieuwe onderwijswet aangenomen is. De inhoud? ‘De regering zal onderwijs geven om een sterk gemeenschapsgevoel onder de Chinese natie te smeden, uitwisselingen en integratie tussen alle etnische groepen te bevorderen en hun identificatie met het grote moederland, de Chinese natie, de Chinese cultuur, de Communistische Partij van China en socialisme met Chinese kenmerken; het onderwijs moet zich houden aan de erfenis en ontwikkeling van een uitstekende traditionele Chinese cultuur.’ Het denken van alle Chinese jongeren moet gevormd worden naar de richtlijnen van de Communistische Partij.
En ja, zodra een ideologie door een overheid gesteund wordt, is een totalitaire staat geboren. En die staat schrikt er niet voor terug de geschiedenis te herschrijven en de realiteit te manipuleren. Zo nam Noord-Korea dezer dagen na decennia afscheid van beleid dat streeft naar hereniging met Zuid-Korea en zijn Zuid-Koreanen de ‘voornaamste vijand’ geworden. Hoe meer macht een overheid naar zich toetrekt, hoe angstiger ze voor ondermijning lijkt te worden. Het waren de eerste christenen die ten tijde van de Romeinse keizers dit al meemaakten: christenen die geen trouw zweerden aan de keizer, werden met grote achterdocht bekeken.
Geen speelplaats
In zijn boek uit 2008 Volharden in geloof schrijft Ronald Boyd-MacMillan – ooit bijbelsmokkelaar in Oost-Europa en trainer van predikanten in China die ondergronds werken – dat ‘de wereld een strijdtoneel is en geen speelplaats en dat het Evangelie niet alleen tot troost strekt maar ook gevaarlijk is. Het kan zelfs onze dood worden!’ Wereldwijde ontwikkelingen tonen het gelijk van zijn woorden aan. In de toerusting van alle leden van de gemeente – op zondag en door de week – mogen we hieraan niet voorbijgaan.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 53). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!