Het Woord aan het woord

rop. J. Meerkerk uit Ede is 26 jaar en getrouwd. In de achterliggende jaren is hij in verschillende gemeenten catecheet geweest en was hij kerkelijk werker in Wekerom. Sinds twee weken is hij beroepbaar. Hij studeerde het laatste collegejaar enkele maanden in Libanon. Tussen oktober en februari deelde hij zijn ervaringen in Beirut in De W aarheidsvriend.

Wat betekent het voor u dat u proponent bent?

Dat na jaren van studie het bijzondere moment is aangebroken dat ik beroepbaar ben gesteld binnen de Protestantse Kerk in Nederland. Dat is een moment waar ik lang naar uitgezien heb. Nu het zover is voelt het

wat onwerkelijk. Het maakt me stil, dankbaar en verwonderd. Wat is de H e e r e goed!

Hoe kijkt u terug op de studie theologie? Wat hebt u er vooral geleerd?

Met gemengde gevoelens kijk ik terug op de studie theologie. Het stemt mij dankbaar dat ik aan de TUA in Apeldoorn heb geleerd om de Bijbel in de grondtaal te lezen. Daarnaast kijk ik positief terug op de praktische vakken aan de PThU in Amsterdam. Ook de studieweken van de Gereformeerde Bond zijn verrijkend voor mij geweest. Dit heb ik nodig gehad, omdat er aan de PThU niets (of bijna niets) is overgebleven van het Schriftgezag. Daarmee is er ook voor het gereformeerde belijden ten diepste geen plaats meer. Dit is helaas al vele jaren het geval. Daar komt nu bij dat de genderideologie stap voor stap wordt ‘doorgedrukt’ aan de PThU. Dat maakt dat ik me grote zorgen maak over de toekomst van de opleiding. Het gebed voor de theologiestudenten blijft nodig.

Hoe kijkt u naar de gemeenten, waarvan u er hopelijk binnenkort één mag gaan dienen? En naar uw taak in de gemeente?

Elke gemeente zie ik als verbondsgemeente, maar dit betekent niet dat heel de gemeente automatisch gelovig is. Daarom vind ik het belangrijk dat de oproep tot geloof en bekering een blijvende plaats in de prediking inneemt. Het is mijn verlangen om de gemeenten te dienen door de verkondiging van het Woord, waarin het heil in Christus voor verloren zondaren centraal staat. Dit Woord gaat niet alleen op de kansel open, maar ook tijdens catechisatie of een pastoraal bezoek. Ik zie het als mijn taak om het Woord aan het woord te laten, zodat de gemeente daarop gefundeerd zal zijn.

Wat ziet u vooral als de roeping van een christen, vandaag in ons land?

Juist in deze tijd, waarin er steeds minder ruimte lijkt te zijn voor het christelijk belijden, komt het erop aan om staande te blijven en te volharden. Dit gaat niet in eigen kracht, maar ziende op Hem Die zegt: ‘In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen.’ (Joh.16:33) Laten we, christenen van de 21e eeuw, beseffen dat we onszelf moeten verloochenen, ons kruis dagelijks op ons moeten nemen en Hem moeten volgen (Luk.9: 23). Dan zien we ook dat we hier geen blijvende stad hebben, maar zoeken we de toekomende (Hebr.13:14). Daar strekt de strijdende Kerk zich naar uit, totdat eens haar strijd ten einde is.

De kring van de Gereformeerde Bond kent een aantal proponenten. Wie zijn ze eigenlijk? En wat beweegt hen om predikant te willen worden? In deze rubriek valt van tijd tot tijd de schijnwerper op een proponent.