Historisch moment
De invloed van koningin Elizabeth zullen wij nooit hebben, maar in het klein kunnen we haar voorbeeld volgen, in ons eigen gezin en onze eigen buurt
‘ Jongens, dit is echt een historisch moment’, zei ik, toen we in de Thaise warmte de begrafenisstoet van koningin Elizabeth zagen langskomen. Aan het ‘ja, mama’ kon ik horen dat dit niet de eerste keer was dat ik dit uitriep.
Gekroonde hoofden, presidenten en ministers betuigden respect en bogen het hoofd toen de kist de kerk werd binnengedragen. Alles wat Brittannië groot maakt, werd tentoongesteld. Eeuwenoude rituelen, uniformen, pracht en praal… het kon niet op.
Wat ik nou zo mooi vind, is dat er in de dagen rond het sterven van de koningin een kijkje gegeven werd in de christelijke cultuur die haar gevormd heeft. De hoogste monarch van de wereld erkende dat God boven haar stond. Dat gaf christenen, die tegenwoordig volop naar de marge gerangeerd worden, een duwtje in de rug. In Westminster Abbey ging de Bijbel open, klonk het Evangelie en klonken eeuwenoude gezangen. We kregen zo met elkaar een voorproefje van wat het zal zijn op die laatste dag, als elke knie zich zal buigen voor de Koning der koningen.
Zo wrong het aloude Evangelie zich weer door onze post-christelijke samenleving heen. Het werd weer in woorden gevangen, die hoop en troost geven en die mensen een rots laat voelen. Miljoenen mensen hoorden de boodschap.
De Queen zal gemist worden. Haar vriendelijke gezicht, vastberadenheid en ‘niet klagen, maar dragen’-mentaliteit was een beeld van de grote generatie die na de oorlog alles weer opbouwde. Lijden werd de koningin niet bespaard. Er zal in Buckingham Palace best wel eens een traan om haar (klein)kinderen gelaten zijn. Toch was daar ook altijd weer die zichtbare liefde voor hen, ondanks alle schaamte en schandalen.
De invloed van koningin Elizabeth zullen wij nooit hebben, maar in het klein kunnen we haar voorbeeld volgen. In ons eigen gezin en onze eigen buurt. Dan maakt het niet uit of je nou begraven wordt in een koninklijke kist of in een opgerolde mat. Het maakt geen verschil of een handje vol mensen je kende of de hele wereld. Uiteindelijk gaat het alleen maar om de woorden van die Ene: ‘Wel gedaan, goede en trouwe dienstknecht.’