HIV, geen hoge bloeddruk

‘Tijdens de kerkdienst nodigden we alle mensen met HIV uit om na de kerk bij elkaar te komen’, zegt Glyn Gondwe, één van de managers van de HIV-afdeling van de presbyteriaanse kerk in Noord-Malawi. ‘Na de dienst wachtten we tevergeefs. Niemand kwam.’

Met Glyn Gondwe en zijn collega Charity Nyirenda spreek ik over stigmatisering en discriminatie van mensen die leven met HIV. Charity vult aan: ‘Afgelopen maand was ik bij een bijeenkomst van een groep tieners met HIV. Sommigen hadden 10 kilometer gelopen om erbij te zijn. We vroegen of ze niet eenzelfde groep bij hen in de buurt wilden starten. Hun antwoord? Liever niet.’

Tieners die liever 10 kilometer lopen dan dat hun vrienden weten dat ze HIV-positief zijn. Gemeenteleden die naast elkaar in de kerkbank zitten zonder dat ze van elkaar weten dat ze allebei HIV-positief zijn. Het zijn illustraties dat stigmatisering en discriminatie nog steeds grote problemen zijn als het gaat over HIV en aids.

Het stigma zorgt ervoor dat nog steeds veel te weinig mensen zich laten testen of ze het virus hebben. Het zorgt ervoor dat mensen met HIV nog steeds allerlei manieren moeten verzinnen om voor hun familie, vrienden en klasgenoten verborgen te houden dat ze HIV-medicijnen gebruiken.

Op 1 december is het Wereldaidsdag. Er is veel positiefs te melden over de strijd tegen HIV en aids. In de afgelopen jaren is met grote investeringen enorme vooruitgang geboekt, vooral op het gebied van de behandeling van HIV. In Malawi, en heel veel andere landen, zijn medicijnen die het virus onderdrukken in bijna alle klinieken gratis beschikbaar voor iedereen die HIV heeft. Dat zorgt ervoor dat de levensverwachting voor mensen met HIV enorm is toegenomen. Daardoor verandert langzaamaan steeds meer het beeld van de ziekte: van een verwoestende en ontwrichtende ramp naar een chronische aandoening in dezelfde categorie als hoge bloeddruk en diabetes.

Lees de volledige tekst in De Waarheidsvriend van 27 november 2015.