Hoop brengen
Honderd jaar oud mogen worden is maar weinigen gegeven. En dan nog steeds hoopvol zijn en een duidelijke missie hebben, is al helemaal een uitzondering. De honderdjarige Action Chrétienne en Orient (ACO) laat zien dat het kan.
De ACO is een gemeenschap van protestantse kerken uit het Midden-Oosten en Europa, met de GZB als Nederlandse deelnemer. Onlangs vierden we in Straatsburg het eeuwfeest.
Armeense overlevenden
Deze missionaire vereniging werd in 1922 opgericht door de Franse predikant Paul Berron. Als legerpredikant in de Eerste Wereldoorlog werd hij diep geraakt door de Armeense genocide in 1915 in Turkije. Berron besloot daarom zijn leven te wijden in dienst aan de Armeense overlevenden die naar Syrië gevlucht waren. Met het hoofdkantoor in Straatsburg werd de ACO al snel ondersteund door geloofsgenoten in Zwitserland en in Nederland door de Morgenland Zending. Het werk van de honderdjarige ACO wordt nog steeds gedreven door liefde voor Christus en de naaste en veranderde in de afgelopen eeuw duizenden levens.
In 1922 werden de eerste zendingswerkers uitgezonden vanuit Straatsburg om te werken onder de overlevenden van de Armeense genocide in Aleppo. Die bevonden zich in erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen. De vluchtelingen kregen toegang tot onderwijs, werk en medische zorg. Uiteindelijk ontwikkelde de Armeense gemeenschap zich als ‘mensen van het Boek’, zelfs tot een gerespecteerd en gewaardeerd onderdeel van de samenleving in Aleppo en daarbuiten.
Crisis in de regio
En nu, een eeuw later, wordt die ooit bloeiende Armeense gemeenschap opnieuw ernstig bedreigd. Net zoals in 1922 is er een ernstige crisis in de regio, niet het minst in Syrië en Libanon. De regio waar het werk van de ACO ooit begon, is zwaar getroffen door de burgeroorlog in Syrië en de diepe economische en politieke crisis in Libanon. Opnieuw zijn er miljoenen vluchtelingen. Onder hen opnieuw Armeense christenen die moesten vluchten om het vege lijf te redden. Dit keer vanwege het niets ontziende geweld van terreurbewegingen IS en Al-Nusra in Syrië. Hoe schrijnend kan het zijn: nakomelingen van de overlevenden van de Armeense genocide in 1915 moeten een eeuw later vluchten voor hun leven.
Volhouden
Klinkt dat niet als uitzichtloos en hopeloos? Met zijn honderdjarige geschiedenis is de ACO doordrongen van het belang van meeleven, meebidden, meehelpen en zo de Hoop levend houden. Volhouden in tijden van crisis: dat hoort bij het christelijk geloof. Navolgers van Christus weten dat zij uiteindelijk niet kunnen vertrouwen op politieke oplossingen, hoe belangrijk deze ook zijn. Zij kunnen wel terugvallen op hun hoop in Christus. Volgelingen van Christus zijn mensen van de Hoop. ‘Uit de Bijbel leren we dat we ons niet moeten opstellen als slachtoffers, maar als brengers van hoop’, zo verwoordde een deelnemer op het eeuwfeest het treffend.
Er is reden om dankbaar te zijn voor het vele goede wat er de afgelopen honderd jaar door de ACO in Zijn naam is gedaan. Ziende op Christus mogen we ook hoop hebben voor de toekomst. We werken zolang het dag is, ook in deze huidige ernstige crisis. Hij is Dezelfde in 1922 en in 2022 en voor altijd.
Daarom kijkt deze honderdjarige, ondanks de voor het oog bijna hopeloze situatie, toch met hoop naar de toekomst.