Hoop en toekomst
Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn. 1 Korinthe 15:20
In een wereld die zucht en waar graven gedolven worden, klinkt ook vandaag de prediking dat Christus is opgewekt als Eersteling. Hierdoor is er hoop en toekomst voor ieder die in Christus mag ontslapen.
Wanneer ik vertel dat ik naast een akker woon, kijken mensen me vreemd aan. ‘Dominee, u woont toch naast de kerk?’ Dat klopt en daar wordt het zaad van het Woord gezaaid, maar ik woon ook naast een akker. Boven uit het raam kijk ik uit over de begraafplaats. Daar worden de lichamen gezaaid van hen die in Christus ontslapen zijn.
Maar nu
In de voorafgaande verzen heeft Paulus het grote belang van de opstanding van Christus onder woorden gebracht. Als Christus niet is opgewekt, is de prediking zonder inhoud. Dan is de apostel een valse getuige, want Hij heeft immers altijd gepreekt dat Christus gestorven en begraven is, maar ook is opgewekt. Als Christus niet is opgewekt, zijn u, jij en ik nog in onze zonden. Dan is er geen vergeving van de zonden en liggen we verloren. Zij die in Christus ontslapen zijn, zijn verloren. Het is een hele redenering en dan volgt vers 20.
Dat vers begint met het woordje ‘maar’. Hier haalt dit woordje ‘maar’ niet alles wat tot nu toe gezegd is, onderuit. Zo van: Het is wel een leuke jongen, maar… waarop er allemaal niet leuke dingen volgen. Dit ‘maar nu’ is anders. Het is verkondiging. In de eerste verzen van dit hoofdstuk heeft de apostel als bewijzen voor de opstanding de Schriften opgevoerd en de verschijningen van de opgestane Heere Jezus. Hier verkondigt Paulus dat Christus is opgewekt en wat dat betekent voor allen die niet alleen in dit leven hun hoop op Christus gesteld hebben, maar die voor tijd en eeuwigheid het eigendom van Christus geworden zijn.
Maar nu, Christus is opgewekt. Iemand heeft Hem wakker gemaakt en als het bij Christus kon, kan het ook bij anderen. Hij is opgewekt. Dat duidt op God, de Vader, Die Jezus wakker maakte. De dood is door de zonde in de wereld gekomen als straf op de zonde. Die straf is opgeheven, want Christus is opgewekt door Zijn Vader. Het door Christus gebrachte offer is aanvaard. Dat haalt de angel uit de dood. Dat maakt de dood tot ontslapen.
De Eerste
Christus wordt de Eersteling genoemd. Dat betekent niet dat Hij in tijdsaanduiding de eerste was. Dan zijn in het Evangelie anderen aan te wijzen die eerder waren. Dat Hij de Eersteling wordt genoemd, betekent dat Hij in rangorde de Eerste is. Alleen in en door Zijn opstanding is het mogelijk dat degenen die in Christus ontslapen zijn, ook weer opstaan. Daarmee moet een christen nog wel door de doodsjordaan heen.
In een catechisatieboekje staat het aangrijpende voorbeeld van een jongetje dat moet sterven. Dat is erg, maar als moeder zijn hand nu maar vast zou kunnen houden. Dan herinnert zijn moeder hem aan een wandeling die ze vaak samen maakten en aan de sloot met dat smalle plankje waar ze overheen gingen. Hoe ze dat deden, wist dat jongetje nog. Eerst ging moeder en dan moest hij er alleen overheen, maar moeder stond aan de overkant met uitgestoken hand te wachten. Zo moet ook de gelovige alleen over dat smalle plankje van de dood, maar aan de overkant wacht de opgewekte Heere Jezus met uitgestoken hand. Hij is de Eersteling. Hij is er Zelf overheen gegaan, opdat wie – ziende op Hem – de oversteek maakt, voor eeuwig bij Hem thuis mag komen.
Vernieuwing
Christus’ opstandingskracht geeft hoop en toekomst. Eenmaal zal alles vernieuwd worden. Om ons heen zien we zoveel dat wacht op vernieuwing. Van dat kleine virus met alle grote gevolgen tot het grote geweld dat er op deze aarde is, de velen die op de vlucht zijn, de schepping die zucht. Alles zal vernieuwd worden. Christus’ opstanding is daarvan het voorschot, de garantie.
Zondag aan zondag wordt in de kerk het zaad van het Woord gezaaid, opdat het door Gods Geest tot nieuw leven komt. Op de akker naast ons huis wordt nog steeds gezaaid. Op de begraafplaats worden de lichamen van hen die in Christus ontslapen zijn, gezaaid in vergankelijkheid, oneer, zwakheid, een natuurlijk lichaam. Door de Eersteling van hen die ontslapen zijn, zullen ze opgewekt worden in onvergankelijkheid, heerlijkheid, kracht, in een geestelijk lichaam.
Starend uit het raam zien mijn oog en hart uit naar die grote dag.