In memoriam
‘ Trouw’ en ‘wijs’, dat zijn de twee woorden die bij me boven komen, als ik aan ds. Biesbroek denk. Beide had hij geleerd van zijn Meester, Die bij uitstek trouw en wijs is: Jezus Christus.
Wijs was hij: hij kon luisteren en zijn woorden goed overwegen. Daarom werd hij gevraagd voor verschillende besturen in Ede, waar het gezin Biesbroek sinds 1972 woonde: CHE, ziekenhuis Gelderse Vallei, commissies van de landelijke kerk (visitatie, beroepingswerk). In hervormd Ede zette hij zich in voor Ede-Zuid, maar waar nodig ook voor de andere wijken. In moeilijke situaties kon hij verbindend werken. Ook zijn pastorale gesprekken en adviezen getuigden van wijsheid. En trouw. Trouw aan zijn Zender, trouw aan zijn vrouw, die thuis heel veel opving. Aan zijn gezin. Maar ook in de gemeente: in prediking, catechese en pastoraat. Ds. Biesbroek was een klassieke dominee, die nauwgezet zijn taken vervulde. Een herder die de schapen kende én opzocht.
Psalmen en Paulus
Bekend is waarschijnlijk dat hij over alle 150 Psalmen heeft gepreekt. Hij zei wel eens: ‘In de zomertijd / in de vakantietijd moet je uit de Psalmen preken!’ Een boekje is uitgegeven met een aantal door hem behandelde psalmen.
Graag preekte hij ook uit de brieven van Paulus. Met als kern: ‘Jezus, Uw verzoenend sterven, blijft het rustpunt van ons hart.’ En Romeinen 5:1, de tekst van zijn laatste preek in de Bethelkerk, de tekst die op de rouwkaart staat.
Het meest was ds. Biesbroek in zijn element als hij mensen kon helpen naar en op de weg van het geloof. Hij zei wel eens: ‘Ik ontmoette in al de gemeenten die ik diende (Kamperveen, IJsselmuiden, Vlaardingen, Oudewater, Ede) mensen die worstelden met geloofsvragen, mensen met twijfel, strijd, mensen die in zichzelf voor de heilige God niet konden bestaan. Dan mocht ik hen bij de hand nemen, hen wijzen op de genade voor zondaren, op de belofte bij de doop gegeven, op de milde handen en vriendelijke ogen van de Heiland. Dan kwam er soms toch ruimte om te kun-nen leven en te kunnen sterven.’ Dan heeft het werk zelfs eeuwigheidswaarde!
Pastoraat en voorbede
Na zijn emeritaat deed hij nog lange tijd pastoraat, in de eigen gemeente, in vacante wijkgemeenten en in het verzorgingshuis Bethanië. Hij gaf cursussen voor nieuwe ambtsdragers in classicaal verband. Toen hij de tachtig jaar gepasseerd was, was er in de wintertijd, met veel sneeuw, in Wageningen plotseling iemand nodig om voor te gaan. Zondagmorgen half acht werd er gebeld. Ds. Biesbroek zei: ‘Als ik gehaald word, kom ik. Je hoeft ook geen nieuwe liturgie te maken. Ik zal over de voorgedrukte Psalm 130 preken!’ Om half tien stond hij op de kansel. En het ging goed, vertelde hij. De laatste maanden waren moeilijk, vooral omdat amputatie van het onderbeen nodig was. Moedig heeft hij dit gedragen. Tot het laatste toe bleef hij belangstellend meeleven met een ieder die op zijn weg kwam. Op zijn gebedslijst stonden zeker veertig namen, onder andere van zendelingen voor wie hij elke avond bad.
Voor Zijn troon en hier beneden
Dinsdag 8 november was de dienst van Woord en gebed, in de hem vertrouwde Bethelkerk. Ds. Biesbroek had zelf de dienst voorbereid. Vele collega’s en (oud)- vicarissen waren gekomen. En veel gemeenteleden en vrienden. Over de opgegeven tekst werd gepreekt: ‘Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onze Heere Jezus Christus.’ We zongen de psalmen die hem lief waren: 56, 103, 73, en ‘Ik heb de vaste grond gevonden’. Daarna gingen we naar de begraafplaats. Met de kerk der eeuwen (!) werd het christelijk geloof beleden. Tot slot zongen we Psalm 150:1. Over dat heerlijke Koninkrijk. En dat: voor Zijn troon (!) en hier beneden. Over de ene, heilige, algemene christelijke kerk gesproken. Soli Deo Gloria!
We zijn dankbaar voor alles wat de Heere God gaf in onze broeder en vriend. We denken ook aan zijn vrouw, die ruim acht jaar geleden overleed. We wensen de achterblijvende familie veel kracht en troost toe. Vanuit Psalm 90: ‘Heere, U bent ons geweest een Toevlucht van geslacht op geslacht.’