In memoriam ds. J. Blom (1943-2024)

Hij werd geraakt door een opmerking van ds. Jac. van Dijk: ‘Hebben jullie wel eens aan de Heere gevraagd wat je moest gaan studeren?’ Die oproep maakte diepe indruk op hem en werd aanleiding om de Heere hierin te zoeken. Hij trad in de voetsporen van zijn grootvader ds. J. Fraanje, die hem in de Barneveldse pastorie Psalm 89:8 had leren zingen. Een bediening in de Gereformeerde Gemeenten werd door het curatorium afgewezen. De weg naar de Nederlandse Hervormde Kerk ging voor hem open.

Vier gemeenten

Op 25 december 1974 werd hij bevestigd door ds. Iz. Kok en deed hij intrede in de hervormde gemeente te Sint-Maartensdijk. Daarna diende hij gemeenten in Ridderkerk, Elburg en Katwijk aan Zee. Hij was onder andere preses van de classis Harderwijk en docent bij de Cursus Theologische Vorming van Gemeenteleden in Harderwijk en Gouda. Na zijn emeritaat in 2006 was hij predikant-mentor van de evangelisatie in Haastrecht. Ook verleende hij in de loop van de jaren bijstand in negen gemeenten.

Liefde voor Christus

Inhoudelijk waren Luther en Kohlbrugge voor hem leidende voorbeelden. Zijn preken draaiden om de rechtvaardiging van de goddeloze. Met een krachtig accent op Gods beloften in Christus. Op de kansel straalde hij een gepassioneerde liefde voor Christus uit. Hij probeerde het Evangelie dicht bij mensen te brengen. Onlangs memoreerde een voormalig belijdeniscatechisant van hem: ‘In Sint-Maartensdijk bezocht ds. Blom een ouder gemeentelid. De achterdeur klemde nogal. Waarop de bewoner in het Zeeuws riep: “Je mot je schoeren tege de deur zettn en er ’n douwtje tege gee!” Met dat schouderduwtje opende zich deze klemmende deur. Hij gebruikte het als voorbeeld: Je wilt je hart openen voor God, maar er is klemmende twijfel, onzekerheid, aanvechting. “Vraag de Heere maar of Hij Zijn schoeren tegen de deur wil zetten en een douwtje wil geven. Want dat wil Hij en dat doet Hij!”’

Wat ik van hem geleerd heb, was zijn aandacht voor de grondtekst en de grondwoorden uit de Bijbel. Als docent Nieuwe Testament was hij hier bedreven in. In een preek citeerde hij uit Johannes 6 de vraag van Jezus aan Zijn discipelen, nadat velen Hem verlieten: ‘Wilt u ook niet weggaan?’ In de Griekse grondtekst las hij: ‘Jullie gaan toch óók niet weg?!’ Waarbij je door zo te luisteren naar de grondtekst een diep inkijkje in het hart van Jezus krijgt. Zijn bewogenheid, Zijn liefde.

Tot zegen

Mijn vader was een bijzonder markant persoon, intelligent en bevlogen. Wat hij in zijn hart had, daar ging hij voor en hij was moeilijk te begrenzen. Als predikant is hij velen tot zegen geweest. Dat vermelden we met grote dankbaarheid. Wel vermelden we ook eerlijk dat hij niet altijd leefde zoals hij preekte. Dat bracht voor sommigen pijn en verdriet. Hij besefte in de afgelopen tijd dat hij met name zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen tekortgedaan had. Hij erkende dit openhartig.

De laatste jaren was hij ziek. Met zijn laatste krachten heeft hij gewerkt aan de bundeling van preken in het boekje Een laatste appèl. Tijdens zijn ziekte groeide hij in kwetsbaarheid. In verpleeghuis Salem kreeg hij liefdevolle verzorging. Op de dag van zijn sterven kwam een goede vriend ds. J.C. de Groot uit Dordrecht nog even bij hem. Hij las Psalm 23 en Psalm 118. Samen zongen we hem Psalm 121:4 toe, terwijl ds. De Groot hem zegenend de handen oplegde. Zo mocht hij ingaan in de vreugde van zijn Heere, naar Wie hij zo verlangde.

Ongeveer een jaar geleden zei hij in een preek: ‘Het is mijn dagelijks gebed dat de Heere me gebruiken wil totdat er geen adem in mij is overgebleven om mijn God groot te maken en Zijn dienst aan te prijzen. Halleluja!’