In memoriam ds. M.B. Plette (1945-2024)

Marten Plette groeide in Ermelo in een fijn en kerkelijk zeer betrokken gezin op. In zijn toenmalige woonplaats leerde hij zijn vrouw Gré kennen. In 1975 betrokken ze – na hun huwelijk – samen de pastorie in Nieuwpoort. Ze zorgden ervoor dat de pastorie een ‘huis van de gemeente’ was, een open huis waar je jezelf hartelijk welkom wist. Diezelfde hartelijkheid was er ook in de pastorieën in de volgende gemeenten, Ede en Vriezenveen.

Marten Plette heeft op een geheel eigen wijze inhoud weten te geven aan het predikant-zijn. Hij hield niet van opsmuk en gewichtigdoenerij en was de eenvoud zelf. Authentieke ernst en (zelf)relativerende humor typeerden zijn werk in de gemeente. Trouw was hij in het pastoraat, betrouwbaar in de prediking. In zijn prediking lag de nadruk op het verbond dat God in Jezus Christus met ons gesloten heeft. Dat daarbij het kruis van Christus centraal stond, bleek onder andere daaruit dat hij voor zijn intredepreek in 2000 in Vriezenveen het thema ‘De prediking van de gekruisigde Christus’ gekozen had. Daar gaat het om, daar ging het ds. Plette om.

Daarnaast was het pastoraat voor hem belangrijk. Hij kon luisteren als geen ander. Velen in de gemeenten die hij heeft mogen dienen, kunnen daarvan getuigen. Mild was hij in zijn oordeel, wijs in zijn raadgevingen. Voor jongere collega’s was hij een vraagbaak; hij functioneerde voor hen als een mentor.

Uit één stuk

Naast zijn werk in de verschillende gemeenten doceerde hij dogmatiek aan de cursus Theologische Vorming Gemeenteleden, was hij secretaris van de Stichting Steunfonds Predikantsgezinnen en maakte hij deel uit van de groep ‘Pastoraat aan predikanten in bijzondere situaties’. In verschillende classes heeft hij taken vervuld in verband met de zending en het jeugdwerk.

Hoewel hij hard werkte en het domineesleven veel van zijn tijd vroeg, verwaarloosde hij zijn gezin niet. Met de kleinkinderen had hij als opa een bijzondere band; ze konden met hem sparren, ze konden bij hem terecht zonder gekapitteld te worden. Hij was geïnteresseerd in hun leven. Hij leefde hen, maar ook de gemeenten die hij gediend heeft, het geloof voor op een uitnodigende, niet-dwingende manier. Zijn dominee-zijn en man-en-vader-zijn correspondeerden met elkaar. Hij was een man uit één stuk. Zijn geloof werd, even als hijzelf, gekenmerkt door eenvoud. ‘Maak het niet moeilijker dan het is, de beloften van God zijn waar en zeker.’

‘Mijn Koning en mijn God’

Op donderdag 25 januari vond de begrafenis plaats op de gemeentelijke begraafplaats van Vriezenveen. Voorafgaand aan de begrafenis was er een dankdienst voor zijn leven in de Grote Kerk van de hervormde gemeente te Vriezenveen. De tekst voor de verkondiging was Psalm 84:4: ’Zelfs vindt de mus een huis en de zwaluw haar nest, waarin zij haar jongen legt: bij Uw altaren, HEERE van de legermachten, mijn Koning en mijn God’. Deze tekst was gekozen naar aanleiding van de woorden uit de berijming van deze psalm, die op de rouwkaart afgedrukt stonden: ‘Bij U, mijn Koning en mijn God, verwacht mijn ziel een heilrijk lot’. Wij zijn niet geroepen van klacht tot klacht verder te trekken, maar van kracht tot kracht! Psalm 84 is een pelgrimslied voor het Loofhuttenfeest; het feest waarbij een Israëliet leefde. Tijdens het Loofhuttenfeest leeft de Israëliet in een loofhut, teken van de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van ons bestaan. Een loofhut is open naar boven, georiënteerd op God, tegelijkertijd open naar opzij, georiënteerd op elkaar.

In het vertrouwen dat in Psalm 84 verwoord is, hebben zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen hun geliefde man, vader en opa uit handen gegeven en hem overgegeven in de handen van God. Zij zullen hem missen. Wij verliezen in Marten een fijne collega en een dierbare vriend.

Wij weten ons geroepen onze reis door het leven voort te zetten; we doen dat in dankbare herinnering aan Marten Plette. Zijn gedachtenis zij ons allen tot zegen.

Tekst: ds. A. Prins en ds. W.G. Sonnenberg