In zicht
In de rubriek Dwarskijker in De kerk roept, het tweewekelijks orgaan van de Hervormde en Protestantse Ring van Gemeenten Tiel en Tuil, trekt ds. Henk Overdijk uit Ommeren een les uit de snelle uitverkoop van boeken.
Regelmatig tracht de middenstand ons met kortingen en aanbiedingen te verleiden dingen aan te schaffen. Voordeel lokt mensen… ‘Tweede product voor de halve prijs’ of ‘twee plus één gratis’ stuwt de omzet omhoog, en daar is het de nijvere handelaar natuurlijk om begonnen. Soms heb je als klant iets aan zulk voordeel, vaak koop je meer dan je eigenlijk nodig hebt…
Het gebeurt ook anders. Een uitgever stuurt iedere week een mail rond over een boek dat afgeprijsd is. Men wil blijkbaar geen voorraden aanhouden, het magazijn moet leeg. Het gaat vaak om boeken die vrij recentelijk verschenen zijn, en nu met fikse korting worden aangeboden. lk vind het altijd een beetje zuur dat het boek dat ik voor de volle prijs heb aangeschaft nu voor bijna de helft weggaat… Het geeft me het gevoel dat ik een beetje te gretig ben geweest, en beter een aantal maanden had kunnen wachten. Voor zo’n uitgever bestaat dunkt me het gevaar dat mensen dat gaan doen, wachten, omdat ze in de gaten krijgen dat de boeken na een paar maanden voor een habbekrats verkrijgbaar zijn.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat we in de kerk de waarde van ons ‘product’ erg snel laten zakken… We maken de drempel zo laag mogelijk, en stellen weinig eisen. Soms noch aan onszelf, noch aan onze leden… Elkaar op gebrek aan betrokkenheid aanspreken doen we niet. Moet ons zelfbeeld wat hoger, juist in een tijd van krimp? Ons ‘product’ is dat echt wel waard, dunkt me…
In haar column in het Nederlands Dagblad legt Reina Wiskerke de vinger bij het feit dat het seculiere Europa Afrikanen nog altijd wil opvoeden, dat een bevoogdende houding niet passé is.
D66-politica Samira Rafaela vindt dat we vanuit Europa andere samenlevingen moeten ‘opvoeden’ in de Europese visie op mensenrechten (ND, 28 januari). Landen uit Afrika moeten massaal hun wet- en regelgeving over abortus en lhbt+-rechten aanpassen als zij een nieuwe handelsdeal met de machtige Europese Unie willen. Het betekent ook seksuele voorlichting op scholen naar westers model. Afrikaanse leiders zijn ‘not amused’. Ze worden gedwongen verdragen te onderschrijven die zonder hen zijn opgesteld en ver van hun cultuur afstaan, aldus Samuel Acuti, lid van het Oegandese parlement. ‘De EU reikt zo tot in onze slaapkamer en schrijft ons voor hoe wij onze kinderen opvoeden, naar Europees model. Het is ronduit koloniaal gedrag.’ (zie p.18,19)
Onthullend. Verlichte Europeanen wekken de indruk dat zij afscheid hebben genomen van de drang tot opvoeden van Afrikaanse landen. De werkelijkheid is anders. Een bevoogdende houding is klaarblijkelijk wel oké als het gaat om de zogeheten universele mensenrechten, die steeds verder uitgesponnen worden door een verlichte voorhoede. Onthoud dit als er met minachting over christelijke zending wordt gesproken – of als je dat zelf doet. De minachting komt niet zozeer voort uit weerstand tegen opvoedings- en zendingsdrift. Want die weerstand is blijkbaar helemaal niet zo groot. (…)
We zijn als mensen allemaal geneigd ons overwicht in te zetten als we zo onrecht kunnen uitbannen, of het ultieme heil aan mensen kunnen doorgeven. (…) [Dit] vereist voortdurende alertheid, wijsheid, liefde en bescheidenheid: wanneer heb jij overwicht, wanneer misbruik je die, wanneer kleineer jij medemensen en hun denkpatronen? Het gaat zo snel fout. Veel christelijke zendingsinstituten hebben gelukkig een bezinningsproces doorgemaakt. Wederkerigheid is nu veelal hun motto. Dat is gemakkelijker gezegd dan bereikt. Gelijkwaardigheid is een schaars goed onder mensen. Meer dan een wankel evenwicht zullen ook zending en hulpverlening niet bereiken. Toch kunnen de machtige zendelingen van de libertijnse westerse cultuur ervan leren.