In zicht
Op de recent gehouden netwerkdag van het Dutch Biblebelt Network sprak Andries Knevel de jaarlijkse Biblebelt-lezing uit, over ‘De zegen van de zuil’. Volgens hem heeft de reformatorische zuil goud in handen, maar valt de Gereformeerde Bond erbuiten. In orthodox-christelijk Nederland hadden we vier zuilen: de bevindelijk gereformeerde zuil, de vrijgemaakt-Nederlands-gereformeerde zuil, de modern gereformeerde zuil en de evangelische beweging. De modern-gereformeerde zuil – gereformeerd-synodaal noemden we die vroeger – bestaat niet meer en de vrijgemaakte zuil is aan het vervuilen en verkruimelen, omdat ze open is gesteld, legde hij uit. Knevel voorziet dat we in plaats daarvan twee grote instituties krijgen: een bevindelijke zuil, die verbijzondert naar de refozuil, en de vrijgemaakt-Nederlands-gereformeerd-evangelische beweging.
En daar ergens tussen zit het deel dat zich graag bevindelijk wil laten noemen en wat niet bij die refozuil hoort en wat ook niet bij die vrijgemaakt-Nederlandsgereformeerd-evangelische beweging hoort. Het valt ertussen. We hebben het dan over grote delen van de Gereformeerde Bond en een deel van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK). Die worden nu gemangeld tussen twee sociologische bewegingen, twee sociotheologische bewegingen. Ze zitten daartussen. Die hebben het dus moeilijk.
Vroeger had je ds. J.H. Velema van de CGK. Die zei op de vraag ‘Wie zijn jullie als christelijk gereformeerden?’: ‘We zijn niet vrijgemaakt, want die overaccentueren het verbond. We zijn niet Gereformeerde Gemeenten, want die overaccentueren de verkiezing. Wij zijn, ja, wat zijn wij? We zijn dat niet en we zijn dat niet.’ Daar heeft de CGK het honderd jaar mee volgehouden. Alleen de vruchten, voor mensen die de kerkelijke pers een beetje volgen, zien we nu. Want dat betekent dus dat de identiteit weg is. Dat betekent dus dat de Gereformeerde Bond en delen van de Christelijke Gereformeerde Kerken – wanneer het gaat om de eigen identiteit in relatie tot de zuil – het op dit moment heel moeilijk hebben.
De Veluwse Kerkbode deelde onlangs een bericht van ds. L. van Nieuwpoort van zestig jaar geleden, over het overlijden van voormalig koningin Wilhelmina.
8 december 1962: Uddel Zoals reeds is afgekondigd geworden, zal er a.s. vrijdag D.V. ’s avonds om 8 uur ter gelegenheid van het overlijden van H.K.H. Prinses Wilhelmina een korte interkerkelijke herdenkingssamenkomst worden gehouden in het destijds door de oude Koningin geschonken verenigingsgebouw. Véél, heel veel heeft Prinses Wilhelmina voor Uddel gedaan. Daar weet vooral de oudere generatie van mee te spreken! Velen van de oudere generatie hebben haar gekend en ook wel met haar gesproken. Ik hoorde dezer dagen in de gemeente daar treffende voorbeelden van.
In Uddel kwam H.K.H. graag en dan bij voorkeur incognito, de hofauto liet ze zo ver mogelijk uit het gezicht vandaan. Het was haar niet te min om in de meest nederige stulp een bezoek te brengen.
Zo kon ze informeren naar de welstand van de gezinnen van de bosarbeiders van het Kroondomein, hoe hielp ze waar dat nodig was. In haar autobiografie “Eenzaam maar niet alleen” heeft ze het ergens over “onze mensen in Uddel, Niersen en Vierhouten” (blz. 257). Dit zegt genoeg!
Het is daarom goed als we in Uddel met elkaar haar gedachtenis eren, niet om te eindigen in de mens, maar om de Heere ootmoedig te danken voor al het goede wat in haar aan ons volk en aan Uddel is geschonken geworden.