In zicht
In de nieuwsbrief van de stichting ‘Samen voor Aix’ vertelt de tweedejaars bachelorstudent Nicolas Fines dat hij aan de faculteit Jean Calvin zijn kennis wilde verdiepen van de gereformeerde leer, van het Woord van God en van het geloof. Enkele citaten, om betrokken te blijven bij de kwetsbare Franse kerk.
Al eerder in mijn leven heeft de vraag naar een roeping voor het ambt zich bij mij aangediend. Meerdere broeders en zusters in Christus hebben mij laten weten dat zij mij op een dag deze taak zagen vervullen. Maar pas tijdens mijn stage in het eerste jaar in februari 2022 – die ik vervulde in de Église libre van Valence – tijdens het voorbereiden van een bijbelstudie over Jozua begreep ik dat mijn roeping het ambt van predikant is. Voordat ik begon met studeren aan de FJC, was ik een heel andere weg ingeslagen. Nadat ik mijn vwo-diploma had behaald met een exact profiel, ben ik begonnen aan een studie gericht op de ruimtevaart. In 2017 behaalde ik mijn diploma aan de École Centrale Paris. lk besloot toen echter een eigen onderneming te starten, samen met een vriend, op het gebied van pedagogische videospelletjes voor kinderen. Maar na 4 jaar, ook door de crisis, hebben we ons ondernemersavontuur afgesloten. Voor alles wat ik in deze fase van mijn leven geleerd heb, ben ik nog altijd zeer dankbaar.
En nu zit ik dus in het 2e jaar van de bachelor, als student in Aix, overtuigd van mijn roeping tot predikant, waardoor mijn motivatie om theologie te gaan studeren is vernieuwd en versterkt. Redenen om in Aix te studeren zijn: het academische niveau van de faculteit in het onderwijzen van de calvinistische theologie, de mogelijkheden om gemakkelijk met de hoogleraren in dialoog te gaan en de werkplek (de campus, de kerkelijke verscheidenheid bij de studenten, het weer en de nabijheid van de zee). lk ben elke dag dankbaar dat ik deze mogelijkheid heb gekregen en dat ik kan profiteren van het directe contact met de docenten. Dit alles had ik niet gehad als ik ervoor gekozen had om de studie te volgen als afstandsstudent.
Sinds eind vorig jaar woont ds. C.M. (Christiaan) Baan met zijn gezin in Nes Ammim, het dorpje in Israël waar tientallen vrijwilligers betrokken zijn bij de dialoog tussen onder meer Joden en christenen. Het blad Volzin sprak met hem.
Wanneer is jouw werk/avontuur in Nes Ammim geslaagd’, denk je? Zou Israël een definitieve ‘thuis’ voor je kunnen worden?
‘We zijn hier echt voorbijgangers. De bedoeling is om binnen een paar jaar weer terug naar Nederland te gaan. Zelfs als we langer zouden willen blijven, dan is dit niet eenvoudig in Israël. Op den duur zouden wij wellicht kunnen blijven vanwege het werk, maar zullen de kinderen het land moeten verlaten als ze achttien zijn. Dat is nu nog ver weg, maar het zou ons op den duur voor moeilijke keuzes stellen. Aan het klimaat en de aantrekkelijkheid van het land, het eten en de contacten met de mensen zal het in elk geval niet liggen.
Op dit moment is Nes Ammim in een slechte toestand. Na twee coronajaren komen we nu moeilijk aan visa voor langere tijd. We hopen en verwachten dat dit snel anders wordt, maar het is hier alle zeilen bijzetten om Nes Ammim weer op te starten. Dit kost veel meer moeite dan ik verwacht had. Als bij ons vertrek er verschillende succesvolle programma’s lopen, er een leuke, levendige christelijke gemeenschap is en de toekomst van Nes Ammim ook enigszins is veiliggesteld, dan zou ik heel blij zijn.’