In zicht
Marusja Aangeenbrug, hoofdredacteur van Petrus (magazine van de Protestantse Kerk in Nederland), deelt op LinkedIn haar kijk op interviewen.
De lastigste mensen om te interviewen vind ik politici en predikanten. Of misschien meer in zijn algemeenheid mensen die in hun werk anderen moeten inspireren of overtuigen en daardoor in de publieke belangstelling staan. (…)
Ik weet heus genoeg vragen te stellen en ik voel me ook niet geïntimideerd, maar ik vind het belangrijk dat de gesprekken die ik voer – over welk onderwerp dan ook – zijn gebouwd op echtheid.
Mensen die door hun werk in de publieke belangstelling staan, houden vaak een bepaald #imago van zichzelf hoog. Daardoor praten ze over van alles, maar laten ze weinig van zichzelf zien. Natuurlijk, niet elk #interview hoeft vol persoonlijke ontboezemingen te zitten, maar het gaat me om de #echtheid. En ja, die doet ertoe, ook in interviews die gaan over bijvoorbeeld overheidsbeleid. Het publiek (lezers, luisteraars, kiezers) is steeds kritischer, mensen prikken er gewoon doorheen als je niet oprecht bent of als ze het gevoel hebben dat je een mooi verhaal ophangt maar ondertussen geen verbinding voelen met jou als brenger van de boodschap.
En natuurlijk is die eerste zin van mijn betoog te zwartwit. Want ik spreek ook predikanten en politici die in staat zijn om in hun functie open te zijn en iets van zichzelf te laten zien (en misschien zijn die er wel steeds vaker omdat we ons er steeds meer van bewust zijn hoe belangrijk het is om oprecht te leven). Maar wat ik hier vooral mee wil aangeven, is dat het zo enorm belangrijk is om dit te durven aangaan als je een publieke functie hebt. Afgelopen week werd dat voor mij bevestigd toen ik een interview had met een bewindspersoon in Den Haag (nee, de naam doet er hier niet toe) en ik aangenaam verrast was door haar communicatie: oprecht, integer, open, betrokken. In deze eigenschappen schuilt leiderschap. En wat die sinaasappel hier doet? Die staat symbool voor een interview: je hoeft iemand niet altijd uit te persen, een eerlijke dwarsdoorsnede is juist ook om van te watertanden ;-).
Hoe groot God is, kan het volgende voorbeeld inzichtelijk maken.
Een jongen vroeg aan zijn vader: ‘Papa, hoe groot is God?’ De vader keek naar boven en zag een vliegtuig in de lucht en vroeg aan zijn zoon: ‘Hoe groot is dat vliegtuig?’ De jongen zei: ‘Het is erg klein, ik kan het bijna niet zien’. Toen nam zijn vader hem mee naar een vliegveld en toen ze er waren en bij een paar vliegtuigen stonden te kijken vroeg de vader aan zijn zoon: ‘En nu, mijn zoon, hoe groot is dit vliegtuig nu?’ De jongen antwoordde: ‘Wauw papa, het is enorm groot!’ Toen zei zijn vader: ‘Hoe groot God voor jou is hangt af van hoe ver of dichtbij je God toelaat in je leven. Hoe dichterbij je God toelaat, hoe groter Hij in jouw leven zal zijn.’