Ingezonden
Anderhalve meter
In zijn bespreking van de gevolgen van de coronapandemie voor de kerkgang geeft broeder Prosman (rubriek ‘Uit de pers’, 23 september) blijk van een misvatting die correctie behoeft. Er is geen sprake van een tweedeling tussen gevaccineerde en niet-gevaccineerde kerkgangers maar van een tweedeling tussen de kerkgangers die graag een afstand van anderhalve meter ten opzichte van hun medekerkgangers in acht nemen en degenen die dat niet nodig vinden. De redenen om die anderhalve meter in acht te willen nemen, kunnen variëren. Degenen die niet gevaccineerd zijn, zullen dit uiteraard doen, omdat zij zich realiseren dat het afwijzen van vaccinatie de verplichting met zich meebrengt er op andere wijze voor te zorgen dat zij hun medekerkgangers niet kunnen besmetten. Dit is geen morele plicht die hun door anderen wordt opgelegd, maar een morele plicht die het niet gevaccineerd zijn automatisch met zich meebrengt.
Maar ook zijn er velen die, hoewel gevaccineerd, toch graag het zekere voor het onzekere nemen en liever wat afstand houden of daartoe gedwongen zijn, omdat bij hen vanwege gezondheidsproblemen de vaccinatie niet de beoogde immuniteit oplevert. Een indeling van de kerkzaal die de mogelijkheid biedt om te kiezen voor het al dan niet houden van enige afstand, is op geen enkele wijze stigmatiserend, omdat de reden waarom iemand de keuze maakt voor het een of het ander onbekend blijft. Bovendien moeten we ons realiseren dat het ontbreken van deze keuzemogelijkheid ook een tweedeling veroorzaakt, weliswaar niet in de kerkzaal maar wel in de gemeente. Een kerkenraad die ervoor kiest om voor iedereen de onderlinge afstand van anderhalve meter te handhaven, onthoudt zonder noodzaak daartoe een deel van de gemeente de mogelijkheid om de erediensten te bezoeken en een kerkenraad die ervoor kiest om elke beperking los te laten, veroordeelt de leden die het, om uiteenlopende redenen, onaangenaam vinden als ze geen gepaste afstand kunnen houden, tot thuisblijven. Juist in een aan de huidige situatie aangepaste indeling van de kerkzaal komt eenheid en solidariteit tot uiting. Om dan te spreken van ‘christenen met een vlekje’ die worden verwezen naar ‘ergens aan de zijkant of achterin’ is populistische taal die een dienaar van het Woord onwaardig is.
Inmiddels heeft dr. A.A.A. Prosman dr. Slootweg persoonlijk geantwoord.