column

Internationalisering

Aan Nederlandse universiteiten is de internationalisering de afgelopen tien jaar in rap tempo toegenomen. Vele nationaliteiten bevolken vandaag de Nederlandse collegezalen.

Afgestudeerden vinden immers hun werk vandaag de dag vaak in een internationale omgeving en daarom is het beter hen al in hun opleiding met een interculturele context vertrouwd te maken.

Een halfjaar studeren in het buitenland is daartoe niet langer voldoende. ‘Internationalisation at home’ is het parool. Bijna 50 procent van de masteropleidingen wordt in Nederland inmiddels in het Engels aangeboden, waarmee het Nederlands hoger onderwijs ook toegankelijk is geworden voor studenten uit het nabije en verre buitenland.

Universiteitsbestuurders hadden hierbij ook nog een andere agenda. Ze zagen met lede ogen aan hoe in de jaren tachtig en negentig de werklust van de Nederlandse student tot een twijfelachtig laag niveau was gedaald. Als je aan het begin van het academisch jaar eerstejaars studenten voorhield dat 40 uur studeren per week de norm is, zag je ze denken: ‘Die man staat wel heel ver van het echte leven af.’ Door ambitieuze studenten uit Vietman, Korea, Turkije en Roemenië naast hen in de collegebank te zetten, kregen ze een soort schoktherapie.

Zo waren Tilburgse studenten gewend bij onverwachte uitval van een college zich onbekommerd te verpozen in het lokale etablissement Het dorstig hert. Buitenlandse studenten kwamen echter hun beklag doen. Hun ouders hadden krom gelegen voor het betaalde collegegeld en zij voelden zich daarom verplicht het onderste uit hun studiekan te halen.

Dergelijke confrontaties van culturen had een veel grotere invloed op de mentaliteit van Nederlandse studenten dan een toespraak van de rector.

Internationalisering is ook aan de orde in het Nederlandse kerkelijk leven. De laatste jaren is het aantal migrantenkerken in Nederland sterk gegroeid. Anders dan in het hoger onderwijs lijken we echter binnen de kerken weinig geïnteresseerd in de vraag of we iets van elkaar kunnen leren. Soms passeren we elkaar als schepen in de nacht. Daarmee doen we hen en onszelf tekort.

Neem de evangelisatie. Het zou mij niet verbazen als sommige autochtone Nederlanders, die schier onbereikbaar zijn geworden voor de traditionele kerken, nog wel bereikbaar zijn voor een migrantenkerk.

F.A. van der Duyn Schouten