Is mijn geloof wel goed genoeg? Ben ikzelf wel goed genoeg om mijn jawoord aan de Heere God te geven? Het zijn vragen die zomaar kunnen opkomen bij iemand die toeleeft naar het moment van belijdenis doen. Wat zit er onder die vraag naar het ‘goed genoeg’ aan onzekerheid en verlangen?
Is het een vraag van gelovigen van alle tijden of is het typerend voor onze tijd met haar aandacht voor de (gelovige) mens? En belangrijker: brengt een vraag als deze ons dichter bij het hart van het Evangelie of raken we juist verder van huis vandaan? In deze bijdrage aandacht voor de vraag naar het ‘genoeg’ van ons geloof.
Oprechte interesse
Om te beginnen zou ik willen benadrukken dat de vraag die in dit artikel centraal staat, niet alleen gesteld wordt vanuit een gevoel van onzekerheid over het eigen geloof. Regelmatig heb ik gemerkt dat het ook een vraag kan zijn uit oprechte interesse. Catechisanten die serieus overwegen om belijdenis te doen, willen graag duidelijkheid over wat er rondom hun belijdenis van hen wordt verlangd en welke consequenties dat met zich meebrengt. Ook in dat kader kan de vraag gesteld worden: is mijn geloof wel goed genoeg? Met andere woorden: wanneer ben ik voldoende toegerust om mijn jawoord te geven? Wanneer ken ik God goed genoeg om deze stap op de geloofsweg met overtuiging te zetten?
Op zichzelf zijn dat begrijpelijke vragen. Immers, het antwoord geven op Gods beloften bij je doop veronderstelt ook een bepaalde kennis van God. Belijdenis doen is geen blinde keus en ook geen sprong in het duister, maar iets wat je doet op goede gronden. Als het goed is, heb je God door de jaren heen leren kennen als Iemand Die te vertrouwen is. Op grond van je kennis en ervaring met God durf je de weg met Hem in te slaan. Het is net als bij een huwelijk: je hebt die ander genoeg leren kennen om hem of haar je jawoord te geven.
Dit betekent trouwens niet dat je pas belijdenis kunt doen als je geen vragen meer hebt. Wel moet je voor jezelf helder hebben waar je straks ‘ja’ op zegt. Als je nog twijfelt over heel basale geloofsvragen, is het misschien beter om jezelf nog wat meer tijd te gunnen om zaken te onderzoeken en te groeien in kennis en vertrouwen. Je kunt ook te snel ‘ja’ zeggen, in de zin dat je instemt met zaken waar je zelf niet volledig van overtuigd bent.
Voorwaarden
Nu kan het ook voorkomen dat belijdeniscatechisanten om andere redenen worstelen met de vraag naar het genoeg van hun geloof. Op de bodem van hun hart huist een diepe onzekerheid omtrent de vraag of hun geloof voor God goed genoeg is. Daaronder zit dikwijls de gedachte dat er aan bepaalde voorwaarden voldaan moet worden, voordat God ons in genade aanneemt.
Hoewel deze problematiek niet nieuw is, krijg je wel de indruk dat de huidige prestatiemaatschappij daarin een belangrijke rol speelt. Als op school en op het werk alles draait om presteren, diploma’s halen en de lat hoog ligt, doet dat toch ook iets met je manier van geloven? Als je in de wereld om je heen voortdurend beoordeeld en afgerekend wordt op je successen en falen, dan is het niet vreemd dat dat denken ook je beeld van God beïnvloedt. Zal God tevreden met mij zijn? Is mijn geloof goed genoeg? Leef ik wel voldoende toegewijd aan God? Is mijn schuldbesef diep genoeg? Heb ik voldoende gebeden en Bijbel gelezen?
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 31 maart 2022. Neem een jaarabonnement (€ 49,95). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!