Jezelf bewust beperken
Maar de dagen zullen komen dat de Bruidegom van hen weggenomen zal zijn, en dan, in die dagen, zullen zij vasten. Markus 2:20
Het gaat in de Bijbel niet om religie maar om relatie. In deze bekende uitspraak zit zeker een kern van waarheid. Toch kunnen we religie en relatie beter dicht bij elkaar houden. Jezus doet dat ook.
In het tweede hoofdstuk van zijn Evangelie vertelt Markus over de kritiek die de Heiland krijgt. De Joodse leiders hebben grote twijfels over Zijn omgang met de wetten van God. Ook Zijn visie op vasten wordt kritisch bevraagd. ‘Waarom vasten Uw discipelen niet?’ (vs.18)
In Zijn antwoord vraagt Jezus aandacht voor een veel belangrijkere en urgentere vraag: Hoe staan zij tegenover Hem, Gods Bruidegom, Die gekomen is om het verbroken huwelijk tussen God en Zijn volk te herstellen? Daarmee waarschuwt Hij voor een religie waarin Hij ontbreekt. We kunnen onszelf niet redden. De Heere Jezus moet ons redden en dat is een zaak van genade, van aan het eind komen met jezelf, ook met je godsdienstigheid.
Relatie en religie
Dat wil echter niet zeggen dat godsdienstige gebruiken als vasten niet waardevol of nodig zijn. Religie zonder relatie is verkeerd, maar relatie zonder religie ook. Een levende relatie met Christus heeft structuur, regels en vaste vormen nodig.
Mooi hoe beide kanten samenkomen in Mattheüs 11:28-30. Aan de ene kant zegt Jezus: Stop met werken en zwoegen om zelf wat van je leven te maken of om je eigen zaligheid te verdienen. Kom naar Mij toe. Ik geef je rust. Aan de andere kant zegt Hij: Als je komt, leg Ik wel Mijn juk op je schouders. Niet freewheelen dus, niet een geheel eigen invulling aan je leven geven. Nee, Jezus legt een juk op.
Vasten
Daar hoort ook vasten bij. In ieder geval in figuurlijke zin. Zoals Calvijn het zei: ‘Ons hele christelijke leven moet een soort vasten zijn’. Niet te ver gaan, maar sober en eenvoudig leven. Soms jezelf bewust beperken. Niet als doel op zich, maar om de Heere Jezus beter te kunnen volgen.
Ik denk dan bijvoorbeeld aan de moderne media. Aan al die appjes, filmpjes, nieuwsberichten en aan al die informatie en prikkels die we daardoor over ons heen krijgen. Als je je daar nu dag in dag uit mee volpropt en dat allemaal over je heen laat komen.
Ga je daar beter van bidden en Bijbellezen? Geeft dat meer ruimte om bewuster keuzes te maken? Maakt dat de relatie met de Heere Jezus inniger? Of is het nodig – hard nodig – dat we ook nee zeggen? Onszelf beperkingen opleggen. Om beter ja te kunnen zeggen tegen de Heere Jezus.
Dan is het niet genoeg dat we zeggen: ‘Dat zou ik graag willen.’ Het vraagt ook om duidelijke keuzes. Dan maken we ruimte in onze agenda en ook in ons hoofd en in ons hart, met het gebed: Heere Jezus, wilt U mijn inzet zegenen? Maakt U dat juk door Uw genade zacht.
Nog onderweg
Dat voortdurend vasten wijst trouwens nog op iets anders. Jezus herinnert daaraan in vers 20. Nu is vasten ongepast, zegt Hij. Want de Bruidegom is er. ‘Maar straks, als de Bruidegom van hen weggenomen zal zijn, dan, in die dagen, zullen Mijn discipelen vasten.’ Waar denkt de Heiland dan aan? Aan Zijn dood aan het kruis? Misschien dat ook. Maar vooral aan de tijd na Zijn hemelvaart, als Hij weer terug is bij Zijn Vader.
Dat is het dubbele van het christelijke leven. Jezus is er. Heel dichtbij. Veel dichterbij dan we vaak denken. En Jezus is er nog niet. Want Hij is nog bij Zijn Vader in de hemel. Hij is nog niet teruggekomen. Daar wachten we nog op.
Elke keer als we avondmaal mogen vieren, worden we eraan herinnerd. Het is immers maar een klein stukje brood dat we eten, een klein slokje wijn dat we drinken. Het is nog niet de hele maaltijd. Het is genoeg voor dit moment, maar we zijn er nog niet. Het is alsof de Heere Jezus tegen ons zegt: Nog even geduld, nog even vasten ook. Dan is het zover. Dan mag je voor altijd feestvieren met Mij.