Jongeren de weg wijzen

Jongeren en ouderen leven dikwijls in eigen werelden met een eigen belevingscultuur. Toch zitten we ’s zondags onder hetzelfde kerkdak. Hoe houden we elkaar vast? En als onze wegen al uiteenliepen, hoe gaan we dan verder? vraagt ds. J. Belder.

In de pubertijd willen jongeren de hun voorgehouden normen en waarden stevig testen op hun houdbaarheid. Het is de fase waarin een mens zich ontwikkelt naar een eigen keuze. Dan kan het stormen en botsen vanbinnen en vanbuiten.

Ouders en in mindere mate grootouders worden in de verdediging gedrongen. Daar kunnen gouden kansen liggen. Jongeren van nu zijn in doorsnee mondiger dan hun leeftijdgenoten van pakweg vijftig jaar geleden. Zij geven gevraagd of ongevraagd hun mening. Dat is voor hen geen demonstratie van brutaliteit, maar van eerlijkheid. Laten we dat proberen te honoreren en vooral de tijd nemen voor gesprek. Als tieners dingen niet (meer) willen, trekken we aan het kortste eind door hen op een veroordelende manier van repliek te dienen. Zo werkt dat niet. Probeer het eens op een andere wijze: ‘Waarom wil je dat niet…?’

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 7 september 2017 of download de gratis pdf hier.