Kerkelijke sancties?
Wij kunnen ons alleen maar achter Oekraïne scharen en hopen op en bidden om een Russisch soort Bekennende Kirche
Het zijn de dagen van nieuwe verschrikkingen die Rusland op Oekraïne afstuurt. De dag van de bombardementen en raketbeschietingen van grote steden als Kyiv en Lviv. Een speeltuin. Een brug voor wandelaars. Woonhuizen. Het land van de grote schrijvers Tolstoi en Dostojevski en van musici als Tsjaikovski en Stravinsky blijkt in de 21e eeuw een koloniale terroristenstaat te zijn.
Rusland begon een oorlog en kan die niet winnen. De blunders van de Russische legerleiding vanaf het begin van de oorlog hebben de wereld verbaasd achtergelaten. Zogenaamd een van de sterkste legers ter wereld heeft de logistiek niet op orde, verliest een recordaantal soldaten en materieel en kan wel mobilisatie afkondigen, maar niet uitvoeren. Het onvermogen wordt verdoezeld met bommen op burgers.
Het viel me op hoe in de eerste maanden vrij consequent werd gesproken over Poetins oorlog tegen Oekraïne. Alsof de gewone Rus er niets mee te maken had. Gewone Russen zijn immers slachtoffer van de desinformatie uit het Kremlin. Door beelden van vluchtende (gewone!) Russen om te ontkomen aan de mobilisatie en van de juichende (gewone!) Russen bij de bommen op Kyiv, zijn we die naïviteit kwijt.
Een belangrijke blog van Marit de Roij, Rusland- en Oost-Europadeskundige, laat precies zien hoe ook wij, vaak zonder er erg in te hebben, de taal van het Kremlin overnemen. Dan gaat het niet over het opzichtige gebral van Thierry B. Maar veel subtieler, zoals het zogenaamde bothsidesism: waar er twee kijven, hebben er vast twee schuld… Dat Oekraïne schuldig is, dat is wat het Kremlin ons wil laten geloven.
Ingewikkeld lijkt het me voor christelijke gemeenten die contacten hebben met Russische christenen. Misschien wel net zo ingewikkeld als indertijd oecumenische contacten met de Deutsche Christen die zich achter Hitler schaarden, of met kerken die de apartheid in Zuid-Afrika verdedigden. Of misschien is het wel niet zo ingewikkeld. Moet de kerk ook nadenken over ‘sancties’? Wij kunnen ons alleen maar achter Oekraïne scharen. En verder hopen op en bidden om een Russisch soort Bekennende Kirche, dat kleine deel van de Duitse kerk dat zich ooit verzette tegen het nazisme.