Kerkhonger

Mobiliteit, individualisme en tanend gemeenschapsgevoel leidden tot een buitenproportioneel shopgedrag. Jongeren – en niet alleen zij – zoeken na verhuizing ‘een gemeente die bij ons past’, vindt ds. J. Belder.

De vraag is niet langer: wat heeft de gemeente aan mij, maar wat heb ik aan de gemeente? Als dat geen consumentisme is…

Wie gedwongen onder een magere verkondiging zit, zal meer gebed hebben voor zijn dominee dan wanneer we preken en vormen van eredienst voor het uitkiezen hebben. Wie lijdt nog aan de kerk?

Verdeeldheid

Wij lazen aan tafel 1 Korinthe 1. Gekomen bij de verdeeldheid in de gemeente herinnerde ik mij weer het afscheid van ds. B. Haverkamp op 8 april 1985 van de hervormde gemeente van Kesteren. Vooral de toespraak van burgemeester D.J. Pott bleef hangen.

Hij betreurde de kerkelijke verdeeldheid in Kesteren en Opheusden. ‘De één zegt: ik ben van Paulus, een ander is van Apollos, weer een ander is van…’ Toen bleef de burgervader steken. Hulpzoekend keek hij naar de scheidende dominee, die droog komisch antwoordde: ‘zeg maar van Haverkamp.’ Er werd besmuikt gelachen in de propvolle kerk. Ondertussen raakte hij een gevoelige snaar. Hoe staat het met de gemeenschap der heiligen? Is coronatijd de lakmoesproef?

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 11 juni 2020, of download hier de gratis pdf.

Klik hier om een los nummer te bestellen, en hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.