Koffertheologie
Er is haast onder de mensen die op vakantie willen naar het buitenland. Er moeten twee prikken gezet zijn, ruim voor de datum van vertrek. Want na veel vakanties te hebben ontbeerd, moeten deze zomer de koffers toch echt weer gepakt worden. De koffers zorgen ervoor dat de spullen heel overkomen en in een andere omgeving gebruikt kunnen worden. Niks mis mee.
Problematisch is het als we hetzelfde doen met het Evangelie. Sake Stoppels (lector Theologie aan de CHE) reikte in zijn lec- torale rede het principe aan van een suitcase theology. Zo’n koffertheologie houdt in dat de theologie keurig opgevouwen en ingepakt meegaat en in een andere (missionaire) situatie kreukvrij wordt gebruikt. Hij stelt dat dit vaak miscommunicatie oplevert en de kracht van het Evangelie soms in de weg staat.
Daar zijn wel wat voorbeelden bij te bedenken. Zendelingen die gewoonten en gebruiken vanuit hun thuisland meenemen en één op één droppen in een geheel andere setting. Dan krijg je Datheen zingende inboorlingen en stropdas dragende stamhoofden. Of men verwacht van mensen die nog nooit van de Bijbel hebben gehoord, dat ze die met reformatorische ogen lezen. Voor onder anderen zendingswerkers, evangelisten en missionaire werkers is het een zoektocht hoe ze recht kunnen doen aan het specifiek eigene van het Evangelie en tegelijkertijd het Evangelie verstaanbaar kunnen maken in een andere context.
De Bijbel gaat vast mee de koffer in, deze zomer. En als hij op de bestemming uit de koffer komt, is hij uiterlijk (hopelijk) onveranderd. De Bijbel kan in de vakantieomgeving kreukvrij dienst doen: hij wordt op dezelfde manier gelezen, met de ogen en oren van thuis, op zondag in een kerk zoals thuis, met mensen zoals thuis.
Of laten we ons meer verrassen door wat de Bijbel ons te zeggen heeft in een andere context? Samen met andere gelovigen en misschien wel in de buitenlucht. Ontvankelijk voor wat God nog meer te zeggen heeft.