Krijgsmachtpredikant

Het Ministerie van Defensie heeft al meer dan honderd jaar een Dienst Geestelijke Verzorging (DGV). Ds. P. van Duijvenboden uit Apeldoorn werkt er sinds 2008. Zijn belangrijkste taak is pastoraat.

‘De hoofdtaak van de DGV is het verlenen van geestelijke zorg aan militairen en burgermedewerkers van defensie. In de praktijk komt dat neer op het bezoeken van militairen op hun werkplek. Zij weten dat je voor hen beschikbaar bent als hun pastor.

Militairen kennen de functie van de geestelijke verzorging en ze maken er ook gebruik van. Ze komen met hun levensvragen waarbij alle facetten van het leven een plaats krijgen. Vooral de vraag naar de betekenis van een gebeuren in hun bestaan krijgt maximale aandacht.’

Wat is de waarde van uw werk?

‘Met Salomo (1 Kon.3:9) bid ik onze God om een ‘horend hart’. Meer en meer ontdek ik de rijkdom van het letterlijk helemaal laten uitspreken van mensen. Wanneer ik dat doe, voelen zij zich werkelijk gehoord en gezien. Vaak betekent het voor mensen dat een stuk eenzaamheid wordt doorbroken. Geregeld betekent het ook dat ze zelf weer overzicht over hun geschiedenis krijgen, ze brengen ‘orde aan in de chaos’.

Luisteren

Voor mijzelf betekent dit luisteren dat ik me telkens laat verrassen. Ik ga zonder ‘vooropgezet plan of bepaalde tactiek’ het gesprek in. Ik wacht ook niet op kansen om ze te confronteren met het Woord. Als ik dat doe, luister ik niet echt naar wat ze zeggen, zo heb ik gemerkt. Meer dan eens heb ik ervaren dat wanneer je ‘tot op de bodem luistert’, er ook ruimte komt voor diepgang en ik er als christen met mijn Bron helemaal mag zijn.’

In hoeverre kunt u uw opdracht daadwerkelijk realiseren? Zijn er ook knelpunten?

‘De opdracht van de kerk is geestelijk verzorger zijn, werkend vanuit het Evangelie van Jezus Christus. Daarbij mag voor de kerk een missionaire gestalte niet ontbreken.

Natuurlijk merk ik elke dag dat velen volledig onkundig zijn als het gaat om de Bijbel en het kennen van God. Er is op geloofsgebied geen enkele vanzelfsprekendheid. Dat maakt geregeld dat ik moet zoeken naar woorden en wegen om het Woord verstaanbaar te laten klinken, terwijl ik daarbij de inhoud overeind wil houden. Dat is en blijft iedere keer weer spannend, zeker als ik een dienst leid.

Het geeft soms ook een bepaalde eenzaamheid, als je gedurende langere tijd geen direct contact met christenen hebt.

Daarnaast heeft defensie me niet aangenomen als evangelist. Ik zou mijn positie als geestelijk verzorger ten opzichte van de mensen verliezen, ze komen niet bij me om bekeerd te worden. En los van dit feit, defensie zou een ‘predikhouding’ zeker niet accepteren. Als ik het recht om te evangeliseren zou hebben, geldt dat evengoed voor mijn Rooms-katholieke, moslim-, hindoe-, Joodse en humanistische collega’s.’

Lees de volledige tekst van dit interview in De Waarheidsvriend van 20 mei 2016. (We hebben momenteel een mooi aanbod voor nieuwe abonnees.)