Bij het ouder worden kan het geloofsleven veranderen en verflauwen. Dit is niet altijd zo, maar wat mevrouw De Groot vertelt (zie kader), kan herkenbaar zijn. De vreugdevolle omgang met de Heere is soms weg.
Terwijl Psalm 92 zingt: ‘In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen, zij zullen fris en groen zijn’, kan het zijn dat we dit in ons eigen leven niet herkennen.
Oorzaken
Hoe komt het dat het geloof ingezonken raakt? Het kan te maken hebben met het afvlakken van emoties. Het kan ook te maken hebben met de moeiten van het leven, zoals het verlies van een geliefde, eenzaamheid of het gemis van iemand om van hart tot hart mee te spreken over de dingen van de Heere. Ook kan een oudere zich buitengesloten voelen, omdat hij of zij niet meer actief mee kan doen aan het verenigingswerk.
Natuurlijk speelt ook de afbraak van het lichaam mee en het terugkijken op het leven met alle moeiten en zonden. Wat kan het pijnlijk zijn om te ontdekken dat oude zonden of ondeugden niet verdwenen zijn. Iemand kan ook door alles wat er gebeurd is in het leven, teleurgesteld raken in de Heere en Zijn weg of zelfs verbitterd zijn. Of zou het een list van de duivel zijn om af te leiden van de tere omgang van de Heere?
Oefening
Maar zou het ook zo kunnen zijn dat momenten van ingezonkenheid waarschuwingen van de Heere zijn? Zou het soms nodig zijn dat Hij ons wakker schudt, omdat er bijvoorbeeld een slordige omgang met het Woord is gekomen? Of maken we zulke momenten mee dat alles verder weg is dan in het verleden, omdat we te veel teren op dat wat in het verleden gebeurde? Of is dat wat we meemaken, een oefening om nog meer te leven vanuit het geloof alleen?
Bij het ouder worden oefent de Heere soms het geloofsleven om te zien wat de échte verwachting is. Blijven we op Hem hopen als geliefden ons ontvallen of als onze gezondheid minder wordt of als we de contacten met anderen in de gemeente missen? En wat is ons houvast als het geloofsleven ingezonken raakt? Ook het missen van de nabijheid van de Heere kan een aansporing zijn om Hem des te meer te zoeken.
Kader: Ingezonken geloofsleven
Mevrouw De Groot is tot op hoge leeftijd actief geweest in de gemeente. Ze was voorzitster van de vrouwenvereniging, deed bezoekwerk en ging elke zondag met vreugde naar de kerk. Al jong leerde ze de Heere kennen en leefde ze uit Zijn genade. Daarom zag ze steeds uit naar het moment dat het avondmaal werd bediend.
Inmiddels is er veel veranderd: haar man is overleden, ze is verhuisd naar een appartement en ze komt na een ziekenhuisopname nauwelijks nog buiten de deur en luistert daarom thuis naar de kerkdiensten.
Iedereen kent mevrouw De Groot als een gelovige vrouw, als iemand die dicht bij de Heere leeft. Maar in de gesprekken klaagt ze dat haar geloofsleven zo ingezonken is. Ze mist de tere omgang met de Heere en denkt met weemoed terug aan de momenten dat de Heere zo dichtbij was in haar leven. Het is momenteel allemaal zover weg!
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 26 mei 2022.