Kinderen nemen het leven vaak zoals het komt en leven vanuit het rotsvaste vertrouwen dat God alles goed zal maken. Het is een belofte waar ze geen moment aan twijfelen, maar waar ze tegelijk nog niet de diepte en reikwijdte van kunnen bevatten.
Hoe ouder de kinderen worden, hoe meer ze ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt en hoe bewuster ze zich worden van alle gebrokenheid op aarde. Door verdrietige gebeurtenissen in het gezin of hun omgeving, maar ook door de beelden en geluiden die ze vanuit de media horen, ontdekken kinderen steeds meer dat de wereld niet altijd mooi is. Het kan heftige gevoelens oproepen van angst, onrust, onzekerheid, boosheid, verdriet en paniek.
Tegenslag
We kunnen dit niet weghouden bij onze kinderen. Soms heb je als ouder de neiging om je kind zoveel mogelijk weg te houden bij tegenslag of moeilijke thema’s. Maar sinds de verkeerde keuze van Adam en Eva in het paradijs zijn zonde, moeite en pijn onderdeel van het leven. Tegenslag hoort bij het leven, hoe graag we ook anders zouden willen. We zullen er een weg in moeten vinden. Ook onze kinderen zullen dat moeten leren. Het leven hier op aarde is niet het leven zoals God dat uiteindelijk bedoeld heeft. Daarom blijven we zo verlangend uitkijken naar de nieuwe hemel en aarde. Zo ontdekken ook kinderen steeds meer hoe de wereld in elkaar zit. Soms vinden ze het lastig om er woorden aan te geven, maar ook zij zijn op zoek naar hoop. Hoop op een gezellig thuis, een wereld zonder oorlog of ziekte of een wereld waarin iedereen in vrijheid kan leven.
Vragen
Wanneer kinderen steeds meer ontdekken hoe de wereld in elkaar zit, gaan ze ook steeds meer vragen stellen. Waarom gebeuren deze dingen? Kan God er niet voor zorgen dat het ophoudt? Het is belangrijk om samen met je kinderen in gesprek te gaan en antwoorden te zoeken in Gods Woord. Zeker, de Bijbel geeft geen afgeronde antwoorden op alle vragen die je bij de gebeurtenissen in deze tijd kunt hebben, maar je vindt er wel een richtinggevende duiding in.
De gebeurtenissen die om ons heen plaatshebben, worden ook wel geduid als tekenen van de eindtijd. Zo spreekt de Heere Jezus er ook over in Mattheüs 24. Ze be-teken-en (ze herinneren je eraan) dat er een einde aan de tijd komt. Op dat moment komt Hij terug om te oordelen. Het lijkt soms alsof we er (vaak onbewust) van uitgaan dat de tijd altijd maar doorgaat. We zien de geschiedenis als een eeuwigdurende aaneenschakeling van minuten, uren en dagen. De tijd gaat altijd maar door, totdat… Jezus terugkomt. Juist in deze tijd, waarin we leven in een schijnbaar maakbare wereld, is het belangrijk om kinderen mee te geven dat de tijd niet maakbaar is, maar dat we in Gods tijd leven. Dat maakt ons ervan bewust dat we in alles afhankelijk zijn van Hem en van Zijn genade.
Eind der tijden?
De tijd van crisis waarin we op dit moment leven, kan geduid worden als de eindtijd. Soms wordt er gezegd: ‘Honderd jaar geleden zeiden ze óók al dat we in de eindtijd leefden.’ Een begrijpelijke opmerking. Die laatste fase is al begonnen na Pinksteren en duurt nog steeds voort. Dat is dus inderdaad al een lange tijd. Maar dat mag niet leiden tot de conclusie dat de tekenen er niet zoveel meer toe doen, omdat ze er altijd al zijn geweest. Dat laatste klopt, maar dat verandert niets aan de voortdurende noodzaak om waakzaam te zijn – nu al tweeduizend jaar lang. Daar komt nog bij dat juist in deze tijd de boodschap van de tekenen extra actueel lijkt te zijn, omdat er sprake is van een verdichting van de tekenen: de intensiteit en de frequentie ervan nemen toe.
Lees de volledige tekst van dit artikel in het nummer van De Waarheidsvriend van donderdag 12 januari 2023. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-.