Mozes is met Israël op de oostelijke Jordaanoever. Binnenkort zal het volk de Jordaan overtrekken om Kanaän in te nemen en er te gaan wonen. Mozes zal er niet bij zijn. Hij houdt een lange afscheidstoespraak. Ze beslaat niet minder dan een heel bijbelboek: Deuteronomium.
Het voorrecht om in Kanaän te gaan wonen heeft Mozes verbeurd toen hij zich in boosheid liet gaan. Hij sloeg op de rots die het mopperende Israël water zou geven. Hij sloeg in plaats van dat hij ertegen sprak, zoals de Heere hem opgedragen had.
Nu houdt hij een afscheidsrede. Het is een geladen en volle toespraak. Waarschijnlijk heeft het boek Deuteronomium een reformatie teweeggebracht in de tijd van koning Josia. Waarom zouden we het niet vaker en aandachtiger lezen? De grote leeslijn bij deze afscheidsrede is dat we haar mogen lezen als een liefdesverklaring. Waar het in de voorgaande boeken meer sporadisch over liefde en liefhebben gaat, gaat het er in Deuteronomium bijna standaard over.
Als het zonlicht
Mozes blikt met Israël terug op de achterliggende jaren. Allerlei wederwaardigheden van het volk vanaf het ogenblik van het vertrek van de Horeb tot de aankomst aan de Jordaan passeren de revue.
"*" geeft vereiste velden aan