column

Maanfestival

Op de vijftiende dag van de achtste maand van de maankalender (dit jaar op 4 oktober), bij volle maan, is het zover. Families komen samen om met elkaar te eten en het maanfestival te vieren.

Het is een dag die in het teken staat van familie en zegen. Maankoeken zijn de delicatesse van de avond, en weken voor het maanfestival zijn alle winkels er al mee bevoorraad. Ze lijken een beetje op de Hollandse gevulde koek, maar vergis je niet, de buitenkant bedriegt. De ‘gevulde koek’ is gevuld met allesbehalve spijs. Vaak is de vulling een zoete rode bonen- of een lotus-zaad pastei, met daaraan allerlei smaken en stukjes toegevoegd. Gedroogd fruit, eierdooier van gezouten eendeneieren, ham, rozenblaadjes, noten, noem maar op. 

Vroeger gingen mensen na het avondeten met elkaar naar buiten, naar hun voortuin of naar hun dak, om daar maankoeken, fruit en wierook neer te leggen op een altaar of een tafel, en zo de maan te aanbidden. Ze baden voor een goede oogst en geluk voor hun familie. Het geschapene aanbidden in plaats van de Schepper, zeg maar. Deze gewoonte zie je niet zoveel meer, maar toch is het bijgeloof dat bij het maanfestival hoort nog volop aanwezig.

Niet dat mensen dat zo zeggen. Als je vraagt wat het festival inhoudt, is het antwoord dat het gaat om het samenzijn van de familie. Maar de wierookstokjes en de ongeschreven regels van wat je absoluut wel en niet op tafel mag zetten, spreken andere taal. Sommige gewoonten en gebruiken van vroeger zijn nog springlevend. Als bijvoorbeeld een zwangere vrouw een pompoen aanraakt op het maanfestival, heeft ze kans dat ze een jongetje krijgt. Als ze echter een boon aanraakt, wordt het een meisje. En hoewel de jongere generatie van zichzelf zegt dat ze niks geloven en ze het festival met familie in restaurants of thuis achter de tv of de telefoon doorbrengen, kan het toch echt geen kwaad om even die pompoen op het maanfestival aan te raken.

Marieke den Butter