Met de geestelijke opwekking in Holland in 1905 werd de koude mist doorbroken
Al jaren werden er in Groningen samenkomsten tot opwekking van het geestelijk leven georganiseerd. Maar op de late avond van 30 januari 1905 is het anders, analyseert ds. G.H. Molenaar.
De vrij-evangelische predikant ds. J.J. van Heest maakt iets bijzonders mee. Gebruikmakend van beeldende taal, beschrijft hij de laatste avond van de driedaagse conferentie als een geestelijk omslagpunt:
‘Zwaar bekneveld was de geestelijke atmosfeer. Er hing een koude, ongezonde mist. Men werd er huiverig van. Men kreeg een koortsig gevoel. Zoiets wanneer de griep u geniepig overvalt. Maar de Zon der gerechtigheid brak door. Die heerlijke, mannelijke Zon met genezing onder Zijn vleugelen. En toen Die doorkwam, verteerden de nevelen. Het werd licht. Er kwam warmte. Er werd zegen, grote, heerlijke zegen ervaren.’
Ommekeer
Al jaren werden er in Groningen samenkomsten tot opwekking van het geestelijk leven georganiseerd. Deze interkerkelijke ontmoetingen zijn gericht op ‘kinderen van God die moeten ontwaken en opstaan, zodat God met heel het leven gediend wordt en de wederkomst van Christus verwacht wordt’. Maar op de avond van 30 januari is het anders, aldus het bovenstaande getuigenis. In de ‘geestelijk zieke tijd’ is deze conferentie een ommekeer. Christus als Zon der gerechtigheid doorbreekt de ‘mist’ en er wordt ‘zegen’ ervaren.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van 25 november 2016.