Met volharding lijden
Maar wie volharden zal… Mattheüs 24:13a
Het is diepgeworteld: het geloof in vooruitgang. We verwachten vaak dat dingen zullen verbeteren. In het grotere wereldgebeuren, in ons persoonlijk leven. Een vaccin zal redden. Nieuw onderzoek helpt vooruit. Wat als de Bijbel ons een tegengestelde beweging belooft?
In deze tijd staan we stil bij Jezus’ lijden en sterven. Onherroepelijk kom je dan ook terecht bij de reden van dat lijden. In Mattheüs 24 wordt het lijden concreet. De intocht in Jeruzalem is geweest, de laatste dagen naar het kruis liggen voor. Op dat moment schetst de Heere Jezus een plaatje van de wereld. Van hoe die is, van hoe die worden zal. En dan tekent Hij niet bepaald vooruitgang. Er komt een wereld in beeld die bestaat uit oorlogen, natuurrampen, geloofsvervolging, wetteloosheid en misleiding. Jezus draait er niet omheen en spreekt woorden waar wij soms voor terugschrikken.
Gebrokenheid
Juist als je recht doet aan de lijdenstijd, ontdek je de zegen van dat realisme. Heel makkelijk schilderen wij dit leven mooier af dan het is. We behoren vooral te tonen dat er in ons leven toch zoveel te genieten valt. We roepen elkaar toe dat mensen het leven zo goed bedoelen. Dat er genoeg is om vooruitgang te verwachten, als mensen maar de mogelijkheid krijgen om hun potentieel uit te leven.
Onze kinderen zien al dat het ook zo anders kan zijn. Wereldwijde media tonen hun al vroeg zoveel lijden. Op een schoolplein al leren zij hoe hard de wereld kan zijn. Ze vallen van het klimrek of worden gepest door een klasgenoot.
Deze wereld is klaarblijkelijk niet zo’n mooie plek als we zouden willen. Mensen zijn misschien niet zo goed als we wel dachten. Wat is er een gebrokenheid om ons heen. Wat huist er een egoïsme, ook in onszelf. Is het niet eerlijker om dat gewoon toe te geven en het lijden van deze wereld ruiterlijk te erkennen? Niet te snel vervallen in ‘we gaan vooruit’, maar recht doen aan de blijvende realiteit van de gebrokenheid van deze wereld.
Stug volhouden
Zo eenvoudig is dat echter niet. Lijden beangstigt. Het brengt ons aan het twijfelen. Lijden leidt tot verdrukking en pijn of zaagt aan je overtuiging: ‘Zou God wel echt doen wat Hij zegt?’ Hoe doe je lijden recht én blijf je overeind?
Op die vraag geeft de Heere Jezus antwoord. Hij begint met ‘wie volhardt’. Want juist als je het lijden recht aankijkt, komt het in deze wereld op volhouden aan. Lijdenstijd is ook een tijd die roept om volharding. Ze roept om stug volhouden, omdat je je geroepen weet, gezocht, gevonden. De lijdenstijd dringt aan op volharden, omdat je weet dat het niet zo een-twee-drie beter wordt. Doorbijten, niet opgeven, vasthouden, omdat lijden in deze wereld blijvend is.
Alleen, dat mag je vandaag bijna niet meer zeggen. We zijn eraan gewend veel te hebben, veel te kunnen. Over het algemeen zijn we rijker dan ooit. Wanneer moeten wij nou écht volhouden, zonder dat verbetering te regelen valt? Bij ziekte, bij moeizame relaties, dan zeker. Maar in ons ‘gewone, gezonde leven’?
Niet makkelijk
We leren lijden af en daarmee leren we elkaar ook geen volharding meer aan. Wat hebben we er moeite mee om iets te blijven doen als dat geen plezier of voldoening geeft. Om iets te doen, simpelweg gewoon omdat het goed is. De zorg voor de kinderen, de mantelzorg voor ouders, de schoonmaak in huis besteden we uit. Allerlei dingen die ons niet zo liggen, lossen we anders op. Zo kunnen wij doen waar ons hart ligt, want dat lijkt het allerhoogste doel. En er kán ook veel.
Natuurlijk, lang niet alles is verkeerd. Maar we raken wel kwijt wat voor geloof onmisbaar is: volharding, een stugge vasthoudendheid omwille van een geroepen zijn door God. De Heere Jezus is glashelder: leven in geloof is niet altijd fijn en leuk en mooi. De Heere God in je leven is niet alleen maar een juichstemming.
Hem in je leven is soms ook gewoon heel vervelend, omdat je leven niet langer om jezelf draait. Omdat het niet makkelijk is te geloven in een God Die je je vrienden niet kunt aanwijzen. Omdat bijbellezen en bidden vaak ook gewoon als stilte voelt. Omdat de gemeente soms zo tegenvalt…
Wat kun je nog zeggen als je er geen vooruitgang wordt verwacht? Dan komt het op volhouden aan. Lijdenstijd roept ons ertoe op. In navolging van Hem Die het lijden volhield tot in de dood, omwille van Zijn wereldreddende roeping.