‘Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken…’ Deze zin schoot door mijn hoofd toen ik deze zomer in de Alpen zag hoe hoog de sneeuwgrens lag. Maar wie schreef het en waarom? Wie had zo’n vooruitziende blik? Het bleek Jacobus Revius te zijn.
Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken,
Wanneer de zomer heet zal ijzelen (rillen) van kou,
Wanneer de locht het land zal weigeren de douw,
Wanneer ’t gedierte zal de Oceaan uitlekken,
Wanneer de noorder-pool de zeil-steen (magneet) niet zal trekken,
Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw,
Wanneer de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw,
Wanneer de aard’ haar zal rondom de hemel strekken,
Wanneer de zon en maan verwisselen haar beurt,
Wanneer eens mensenhand die van de hemel scheurt,
Wanneer de Seraphim haar Schepper niet beminnen,
Wanneer de Heer Zijn kracht en goedheid derven zal,
Wanneer Gods zoon noch eens aan ’t kruise sterven zal,
Zo zal de Antichrist Gods kinders overwinnen.
Toch moest ik dit gedicht anders lezen dan ik eerst dacht. Revius voorspelt geen verandering, maar somt juist op wat volgens hem ondenkbaar is. Dertien keer doet hij dat. En ten slotte, als climax, het verschrikkelijke, onwerkelijke, het onmogelijke wat dan zou gebeuren.
Wat in Revius’ tijd ondenkbaar was, staat nu echter onder druk. Wie denkt er niet aan de klimaatverandering? En aan andere zekerheden die dreigen weg te vallen? We mogen in die Antichrist elke tegenkracht en -macht lezen die Vader en Zoon ontkent, die ons van Jezus weg wil houden. Hij is erop uit mensen onzeker te maken, te vertwijfelen, hun geloof te laten verdampen, te laten vallen. Maar hij redt het niet! Zo zeker als het ritme van de natuur is en de werkelijkheid die we om ons heen zien, zo zeker mogen we weten dat God een betrouwbare Vader is, zonder schaduw van omkeer.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!