Op 6 februari zijn Turkije en Syrië getroffen door twee krachtige aardbevingen. Het dodental liep op tot boven de 50.000. De schade aan gebouwen is enorm. Nederland stuurde reddingswerkers van het USAR-team naar Turkije. Hondengeleider Marco van Schaik was erbij. Een terugblik.
‘Mijn taak binnen het USAR-team was eigenlijk heel specifiek: samen met mijn hond Sem zoeken naar levende mensen onder het puin en deze bevrijden. Als reddingsgroep wil je zo snel mogelijk naar het rampgebied. Je wilt daar direct aan de slag, want iedere seconde telt. Er zijn verschillende manieren om levende mensen onder het puin te lokaliseren, door bijvoorbeeld te luisteren (naar geklop of naar het geroep van mensen), met warmtebeeld, op specifieke aanwijzingen van bewoners en uiteraard door gebruik te maken van de hond.’
Reddingshond
‘De reddingshond ruikt de uitgeademde lucht die onder het puin vandaan komt. Zodoende weten we dat het om nog levende mensen gaat. Als de hond de lucht ruikt, meldt hij dat door bijvoorbeeld te blaffen of te krabben op de plek waar de geur voor hem het sterkst is.
Daarna gaan we proberen om te lokaliseren waar het slachtoffer ligt en gaan we proberen om bij het slachtoffer te komen. Hiervoor hebben we gereedschappen bij ons waarmee we dat kunnen doen. Je moet dan denken aan handgereedschap als hamers, breekijzers, beitels en zagen, maar ook boor/sloophamers, slijptollen en ander elektrisch gereedschap. Mocht er echt zwaar gereedschap nodig zijn, dan kunnen we dat vanaf het basiskamp laten komen. Als heavy-team kunnen we de zwaarste klussen aan.’
Hoe voorkom je een gevoel van machteloosheid als het menselijke leed en de materiële schade zo immens zijn?
‘Het voorkomen van het gevoel dat bijvoorbeeld een redding op één of andere manier niet lukt, kan je niet voorkomen, dat overkomt je. In Turkije hebben alle teams hiermee te maken gehad. Mensen die zo vastzitten dat je hen gewoon niet loskrijgt, of mensen bij wie het maar niet lukt om hen te lokaliseren of die overlijden gedurende de redding. De hoeveelheid mogelijke reddingen die er zijn, maar waarvoor je de mankracht niet hebt, alle nabestaanden waarvoor je de laatste hoop bent terwijl je verder moet naar een locatie waar zeker nog iemand onder het puin ligt.
Het helpt als je op dat moment je gevoel van machteloosheid met je team kan bespreken. Alle opties die er zijn, bespreken op dat moment met elkaar, zodat we niks over het hoofd zien. Uiteraard neem je wel de overweldigende verwoesting van de aardbeving en het leed dat die veroorzaakt waar. Ook dat maakt grote indruk op je.’
Lees de volledige tekst van dit interview in De Waarheidsvriend van donderdag 28 december 2023. Neem een jaarabonnement. Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!