Een oorlog die we ook kunnen volgen via de opiniepeilingen in eigen land: hoe vaak lazen we al niet waar de sympathie van Nederlanders ligt in de oorlog die woedt in Israël en Gaza. Daarbij komen hiermee samenhangende uitbarstingen van geweld in heel de wereld. Dat gebeurt niet als er al acht jaar in Jemen een burgeroorlog is.
Israël is Gods oogappel. Hoe mooi zou het zijn als de betekenis hiervan in deze tijd uitgelegd wordt in de prediking, in de catechese. Als je dit ziet, dan begrijp je veel van wat er in het Midden-Oosten speelt, van wat er wereldwijd gebeurt. Al jaren is het antisemitisme, de haat tegen mensen met een Joodse achtergrond, aan een gestage opmars bezig. En nu, na de verraderlijke aanval van de terreurorganisatie Hamas, barst de Jodenhaat naar buiten.
‘Vergas de Joden’
Ongekend is dat! Aangrijpend is tegelijk dat die haat niet alleen uit islamitische landen komt, maar ook uit landen die zich tot de vrienden van Israël rekenen. Zomaar één situatie – terwijl we een heel nummer van De Waarheidsvriend met voorbeelden als dit kunnen vullen: Een docent aan de universiteit van Californië riep op om ‘de zionistische journalisten die desinformatie verspreiden en propaganda’ thuis op te zoeken, waarbij hij sprak over hun huizen en hun schoolgaande kinderen, waarbij hij een mes toonde en bloed.
Dat is dan een enkeling. Op Sky News waren echter beelden te zien van een grote groep mensen die buiten het Opera House in het Australische Sydney fakkels aanstaken en scandeerden ‘Vergas de Joden’. Wat maakt nu dat het conflict in het Midden-Oosten wereldwijd mensen raakt en tot agressie brengt?
Alleen wonen
Ik wijs erop dat op diverse plaatsen in de Bijbel klinkt dat Israël als volk ‘alleen zal wonen’. Dit betekent meer dan dat vermenging met de heidense volkeren en hun afgoden verboden was, het houdt ook in dat Israël anders was dan alle andere volken. Heel de aarde is van de HEERE, maar uit alle volken koos Hij Israël als Zijn persoonlijk eigendom (Ex.19:5). Ook in Numeri 23 komen we de eigen positie van Israël tegen: ‘Zie, dat volk woont afgezonderd, onder de heidenvolken rekent het zich niet.’
In het Woord komen we niet alleen Israël als eigendom van de Heere tegen, ook als Gods oogappel. Niet zomaar een beeld is dat. De eerste keer, in Deuteronomium 32:10, is dat hoopvol voor alle Joden: ‘Hij omringde hem, Hij onderwees hem, Hij beschermde hem als Zijn oogappel.’ De oogappel is hier iets kwetsbaars, iets waardevols in het oog van de ander. Om die reden bidt David in Psalm 17: ‘Bewaar mij als Uw oogappel.’ Een stofje in je oog kan je al raken, zo kwetsbaar is dit lichaamsdeel. Zó raakt het de Heere als Zijn volk in moeite is. Kom je aan Israël, dan kom je aan God Zelf, leren we uit Zacharia 2:8. ‘Raak Mijn gezalfden niet aan,’ zegt Psalm 105. Dat is houvast voor de gelovige Israëliet, ook vandaag.
Om heidenen te verlichten
Tegelijk – en dat aspect heeft onder ons veelal wat minder aandacht – is je oogappel toegangspoort tot het licht. Via oogappel Israël wil God heel de wereld verlichten met Zijn Evangelie. Simeon zong ervan in de tempel, over ‘zaligheid die God bereid heeft voor de ogen van alle volken, een licht om de heidenen te verlichten en om Uw volk Israël te verheerlijken’ (Luk.2:32). De zaligheid is uit de Joden en onze redding ontvangen we door het geloof in de Messias van Israël.
Laten we er in de kerk onomwonden over spreken, ook naar onze jongeren: vijandschap tegen Israël is vijandschap tegen de God van Israël. Verkiezing door Hem van wat in zichzelf geen kracht heeft, roept weerstand op, ergernis, haat.
Juist omdat dit de eeuwen door realiteit geweest is, van bijbelse tijden af, herkennen we ook vandaag zoveel in de psalmen, in de profetische boeken van het Oude Testament. ‘U maakt ons tot smaad voor onze buren, tot spot en schimp voor wie ons omringen. (…) Maar om U worden wij de hele dag gedood; wij worden beschouwd als slachtschapen.’ (Ps.44) Of neem Psalm 79: ‘O God, heidenvolken zijn in Uw tempel gekomen (…), zij hebben Jeruzalem tot een puinhoop gemaakt. (…) Zij hebben hun bloed rondom Jeruzalem als water vergoten en er was niemand die hen begroef. (…) Waarom zouden de heidenvolken zeggen: Waar is hun God?’
In de oorlog tussen Israël en de terreur van Hamas is Gods Naam in het geding. ‘Hoelang, o God, zal de tegenstander U smaden? Zal de vijand Uw Naam voor altijd lasteren?’ – woorden die Psalm 74 de gelovige Israëliet in de mond legt.
Hopen op blijvende oorlog
Vijf weken na de inval van Hamas hebben de leiders van deze terreurgroep hun demonische motieven aan The New York Times bekendgemaakt. Gehoopt wordt op een blijvend conflict dat een einde maakt aan vreedzaam samenleving tussen Joden en Palestijnen, gehoopt wordt op een permanente staat van oorlog. Israëls voortbestaan en zijn veiligheid zijn in het geding, dat begrijpt het land als geen ander, beproefd in eeuwen van vervolging en onderdrukking. Om die reden reageert het in zijn vergelding stevig.
In zijn antwoord op de laffe Hamas-aanval ligt Israël onder een vergrootglas – en daarmee kantelt zomaar de publieke opinie. Dat is al jaren zo. Twee jaar terug besloten de Verenigde Naties tot de oprichting van een permanente commissie voor mensenrechtenonderzoek die heel Israël beslaat en waar 125 landen mee instemden!
Media in Nederland
In Nederland zijn ondertussen de meeste seculiere media ook gekleurd. In De Telegraaf heeft oud-minister Ronald Plasterk erop gewezen: ‘De NOS kopte dat angst en onrust onder Nederlandse moslims toenemen door de oorlog. De omgekeerde wereld. In alle grote steden waren massale demonstraties met luidkeelse oproepen om de staat Israël te vernietigen, en volgens de NOS zijn het de moslims die onveiligheid ervaren.’
Freek Vergeer, werkzaam bij het centrum voor informatie en documentatie Israël (CIDI), sloot hierbij aan in dagblad Trouw: ‘Israël wordt sinds het begin van de oorlog beschuldigd van het schenden van internationaal recht, zelfs van genocide. De gruweldaden en oorlogsmisdrijven van Hamas worden vaak slechts in de marge genoemd. Deze zeer eenzijdige en onjuiste interpretatie, veelvuldig vertoond in de Nederlandse media, past in het beeld dat Israël de Gazastrook willekeurig zou bombarderen. De oorlog die Israël moet voeren, is zeer ingewikkeld. In een zeer dichtbevolkt gebied, met militaire infrastructuur tussen en in ziekenhuizen, gebedshuizen en woningen.’
Onze gebeden
Wat moet er nu gezegd geworden, als de oorlog voortduurt? Met welke woorden zenden we onze gebeden tot God op? Voor dat laatste, ook in de eredienst, reikt het Oude Testament ons zoveel aan. Dan zijn onze gebeden geen uitingen van balancerend beleid, niet voortkomend uit politieke analyses, niet flets geformuleerd omdat er diversiteit in denken in de kerk is.
Als oudere Israëli’s opmerken dat ze in alle jaren in het land én in het leger niet eerder zo’n verschrikkelijk scenario meemaakten waarin honderden onschuldige burgers de frontlinie vormden, waarbij vrouwen, kinderen en baby’s vermoord en ontvoerd werden, dan bidden we om bewaring en bescherming voor Zijn volk.
Herdenk de trouw, aan ons voorheen betoond;
denk aan Uw volk, door U van ouds verkregen;
denk aan Uw erf, het voorwerp van Uw zegen;
aan Sions berg waar G’ eertijds hebt gewoond.
Geestelijke strijd
‘Om wille van Uw Naam, denk aan Uw bedreigde volk’, dat gebed heeft niets van doen met kanttekeningen bij het beleid van de regering-Netanyahu. Die bidder ziet wel de geestelijke strijd die woedt achter wat ons elke dag via Journaal of krant aangereikt wordt. Die ziet dat Gods tegenstander, als altijd, sluw is en doortrapt, door als Hamas zijn commandocentra in te richten bij en onder ziekenhuizen en moskeeën. Gewone burgers van Gaza zijn op immense wijze slachtoffer van eigen leiders, zoals de Russen leden onder Stalin, zoals de Syriërs met hun burgeroorlog al tien jaar lijden onder het regime van Assad. Ons mededogen gaat uit naar alle ontheemden in Gaza, die lijden onder hun eigen leiders, nu de ontreddering immens is.
De oorlog in het Midden-Oosten lijkt heel de wereld te beroeren, naast de vele oorlogshaarden die er vandaag zijn. Een van de tekenen is het waarin we de voetstappen horen van Jezus, de Zoon van God, de Koning van de Joden, de Heiland van de wereld, de Heilige bij Wie geen onrecht past. In ons bidden en zuchten verlangen we naar Zijn vrede. Hij zal over Zijn volk rechtspreken met gerechtigheid, over de ellendigen met recht. De bergen, zegt Psalm 72, zullen voor het volk vrede dragen en de heuvels zullen vol zijn met gerechtigheid. Deze psalm nemen we vandaag met Israël op de lippen, uitziende naar een gezegende en rechtvaardige heerschappij.
Die komt, als Jezus komt.
Geïnteresseerd in meer lezenswaardige artikelen? Neem een jaarabonnement (€ 52,50). Als welkomstgeschenk ontvangt u De Waarheidsvriend twee maanden gratis. Of maak gebruik van onze actie en lees De Waarheidsvriend vier maanden voor € 10,-!