column

Paasgroet

Een groet is in elk land weer anders. In ons land klinkt een kort hoi of hallo. Niet zo bijzonder. In Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk hoor je de groet: Grüss Gott. Deze woorden betekenen: God begroete u. In Frankrijk klinkt nog altijd het Adieu.

Mooi wanneer je in je groet de ander opdraagt aan God. Zo was dat lang geleden. God kreeg een plaats in de ontmoeting met de ander. In onze tijd is de betekenis van deze woorden voor de meeste mensen niet meer bekend. Het is een echo uit het verleden.

In de Russisch-orthodoxe kerken groet men op de eerste Paasdag elkaar met de woorden ‘de Heer’ is waarlijk opgestaan.’ In de groet klinkt de jubel, de triomf van Pasen door. Deze groet doet denken aan de jubel van de vrouwen en van de discipelen. Waren zij aan het begin van de grote opstandingsdag nog in rouw, verdriet en in verwarring, aan het eind van de dag was er grote vreugde. Hun Meester, hun Heere, was waarlijk opgestaan.

Op de Paasdag anno 2016 klinkt in vele Oost-Europese kerken weer de paasgroet. Men roept het elkaar toe. De Heere wordt daarin groot gemaakt. Te midden van alle gebrokenheid en uitzichtloosheid klinkt deze proclamatie. De dood heeft niet het laatste woord: De Heer’ is waarlijk opgestaan.

Bij mijn bezoek aan Wit-Rusland viel me de blijdschap van de mensen op. Hun ogen straalden bij het uitspreken van deze paasgroet. De vreugde was bij hen niet alleen te horen, maar ook te zien ondanks het feit dat de levensomstandigheden van de mensen daar vaak zo veel moeilijker zijn dan bij ons.

Misschien mag bij ons de jubel van Pasen ook klinken? Om iets van de triomf, de vreugde van Pasen aan anderen door te geven: de Heer’ is waarlijk opgestaan? De groet is een overwinningskreet die mensen met warme en koude harten hoop geeft. Een belijdenis die mag worden uitgesproken op de plaats waar onze doden begraven zijn. Deze roep is door geen dood, graf en duivel te stuiten: ‘De Heere is waarlijk opgestaan.’

Groet elkaar met deze woorden