Persoonlijke levensgeschiedenis stempelt verbondenheid met Joodse volk

Israël roept heel verschillende gevoelens op. De één is er in alles mee bezig, de ander heeft er niet veel mee op. Wanneer je verder doorvraagt, blijkt dat het persoonlijke levensverhaal een grote rol kan spelen, constateert ds. J. Snaterse.

Zelf heb ik liefde voor het Joodse volk vanuit mijn biografie meegekregen. Mijn eigen betrokkenheid op Israël begon op de zondagsschool. Twee zondagsschoolmeesters waren er elke zondag, al waren ze op leeftijd. De broers Teun en Willem Bogaard gaven in hun vele bijbelverhalen liefde voor het Joodse volk mee.

Zij spraken met respect over Farizeeërs, schriftgeleerden en overpriesters en waarschuwden dat wij hen niet over één kam mochten scheren. Het waren echt niet allemaal huichelaars. Zij vertelden dat het woord ‘bloed’ in de tekst ‘Laat Zijn bloed maar komen over ons en over onze kinderen!’ (Matt.27:25) moest worden gelezen als ‘verzoenend bloed’. Zo benoemden zij tal van stereotyperingen en ontkrachtten die. 

Boerderij

Pas later begrijp ik hun achtergrond. Tijdens de Tweede Wereldoorlog geeft hun vader, Johannes Bogaard, samen met zijn kinderen, onder anderen Teun en Willem, Joden namelijk een schuilplaats op hun kleine boerderijtje in Nieuw-Vennep.

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 2 meil 2019, of download hier de gratis pdf. 

Klik hier om een los nummer te bestellen, en hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.