column

Samen optrekken

Zaterdagavond om kwart over tien piept mijn telefoon: een Whatsappje van een van mijn zondagsschoolcollegae. Morgen komt een ouderling

een kijkje nemen op onze zondagsschool, in onze groep.

De betrokkenheid vanuit de kerkenraden van onze gemeenten waarderen we als leidinggevenden van de zondagsschool enorm. Op zondagsschool worden de kinderen gevormd die straks in het catecheselokaal te vinden zijn en hun plek in de gemeenten vinden. Het is mooi als de broeders op die kinderen betrokken zijn, en niet minder op wat ze meekrijgen.

Recent spraken we als leidinggevenden met een afvaardiging van de kerkenraad. Hierin konden we belangrijke kennis uitwisselen: het teruglopende aantal kinderen, de goede verstandhouding met de hersteld hervormde leidinggevenden en niet in de laatste plaats: de inhoud van de vertellingen. 

Wat onwennig stapt de ouderling zondagmiddag binnen: ‘Waar mag ik zijn?’ We beginnen als leidinggevenden met gebed. Vervolgens vertrekt de ouderling eerst naar de jongste groep. Als ik half in de vertelling ben, merk ik dat de kinderen niet meer op mij zijn gericht. Zachtjes is de ouderling binnengekomen en neemt plaats op een krukje achterin.

Na de vertelling gaan we oefenen voor het kerstfeest. Met de nodige aanwijzingen krijgen de juf en ik de kinderen in de juiste opstelling voor de klas. Thuis hebben ze het versje blijkbaar al veel geoefend, want nu al klinkt het als een klok. ‘En nu keurig stil een voor een naar je plaats, net zo netjes als in de kerk.’ Straks bij de echte viering in de kerk zijn de kinderen ook nieuwsgierig. Of de ouderlingen er zijn, of nog mooier: de dominees. 

Bij het overhoren van de versjes en de teksten neemt de ouderling ook een rij kinderen voor z’n rekening. Alsof hij het alle zondagen gewend is, vervult hij zijn taak uitstekend. De kinderen vinden het prachtig. 

Kort praten we na. Samen stellen we vast dat het in het jeugdwerk niet vanzelfsprekend goed gaat. Onze jongeren zijn niet automatisch geïnteresseerd in Gods Woord en zullen niet nalaten hun ruimte te zoeken op catechisatie en, gelukkig in mindere mate, zondagsschool. In verbondenheid daarin optrekken is voor onze jeugd van levensbelang.