Schriftlezing in de eredienst

Als je catechisanten vraagt wat het belangrijkste onderdeel van een kerkdienst is, luidt het antwoord: de preek. Dat komt misschien doordat de verkondiging doorgaans de meeste tijd in beslag neemt, maar het klopt niet, schrijft dr. M. van Campen.

Het cruciale moment van de protestantse eredienst is de Schriftlezing. Dat blijkt meteen al uit de inrichting van onze kerkgebouwen. In rooms-katholieke kerken staat het altaar centraal. Alles draait daar om de bediening van de sacramenten. De reformatoren hebben het Woord van God weer in het middelpunt gezet. Om die reden ligt op de meeste kansels een geopende Bijbel. Het moment waarop uit dit Boek wordt voorgelezen, is zonder meer het hoogtepunt van de kerkdienst.

Wat is liturgie? Je zou de protestantse eredienst kunnen omschrijven als de heen en weer gaande beweging van boven naar beneden. De hoge God spreekt onder meer tijdens de voorlezing van de wet, in de Schriftlezing en bij het uitspreken van de zegen.
De gemeente reageert daarop in het zingen van een lied, in het naspreken van de geloofsbelijdenis, in de gebeden en in het bijdragen aan de collecte. Het gaat in de liturgie om woord en antwoord, om klank en weerklank.
God komt heel speciaal aan het woord tijdens het lezen van de heilige Schrift. De Schriftlezing is geen opstapje of aanloopje tot de preek, maar heeft haar eigen unieke plaats en betekenis tijdens de eredienst.