blog

Nieuw platform onderstreept belang van opvoeding door beide ouders

Stem geven aan het gezin

‘De wereld teert op de stille vreugde van het gezin.’ Ooit kwamen deze woorden uit de mond van de theoloog D. Tromp. We hoeven het vandaag niet precies zo te verwoorden om wel de betekenis van het gezin te beklemtonen. Is dat niet meer dan ooit nodig?

In de christelijke gemeente zijn gezin en familie niet het uitgangspunt. In Markus 3 lezen we dat Jezus de betekenis van Zijn moeder en broers relativeert: ‘Want wie de wil van God doet, die is Mijn broeder en Mijn zuster en Mijn moeder.’ Tot het huisgezin van God hoort iedereen die Hem liefheeft en voor wie Zijn geboden de leefregels zijn.

Als deze overtuiging niet gepraktiseerd wordt, als in de gemeente in beleid en aandacht vooral gefocust wordt op het gezin, op kinderen en opvoeding, voelt dit ongemakkelijk voor de alleengaanden. De gescheiden vrouw, de nooit getrouwde man, het lesbische meisje – juist binnen de gemeente van Christus mogen ze zich volwaardige leden weten, mogen ze zich gezien en geliefd weten, mensen die met hun gaven de Heere en de naaste dienen. Als je gezegend bent met een gelukkig gezinsleven, behoor je niet tot de gemeente om het vooral met andere gezinnen goed te hebben. 

Regenboogvlag

Tegelijk is waar dat aandacht voor het gezin in de Nederlandse samenleving nodig is. Momenteel lijkt de regenboogvlag de meeste verkochte vlag en is er een sterke lobby die aandacht vraagt voor ten minste vijf letters, lhtbq: lesbisch, homoseksueel, transgender, biseksueel en queer. De gemeente Amsterdam was dit voorjaar medeorganisator van de eerste Europese conferentie voor lhbtq-ouderen, ‘mensen die niet in het heterohokje’ passen. Tot de programmaonderdelen hoorde een stadswandeling langs de homogeschiedenis van onze hoofdstad.

In dit culturele klimaat is onlangs het GezinsPlatform Nederland opgericht, een platform waarbij rooms-katholieke, protestantse en reformatorische organisaties zich aansloten: van het Centrum voor huwelijk en gezin van het bisdom Roermond tot Eleos, van de Katholieke Gezinsweekenden tot het Ds. G.H. Kersten Onderwijscentrum. Op de oprichtingsbijeenkomst waren vertegenwoordigers van ChristenUnie, SGP en CDA aanwezig.

Minisamenleving

Die presentie van het CDA-kamerlid Jaco Geurts is zeker van belang, aangezien het nieuwste kamerlid van die partij, Hilde Mulder-Palland, in het RD als statement gaf dat ‘een gezin zoveel als mogelijk een minisamenleving van kinderen en ouders moet zijn, of die ouders nu een vader en een moeder, of twee vaders of twee moeders zijn’. Die definitie van gezin wordt door de deelnemers aan het GezinsPlatform Nederland niet onderschreven. Dit nieuwe gremium kiest voor het gezin van vader en/of moeder met hun kinderen.

Waar zal dit nieuwe platform zich op richten? Ik citeer:

In de visie van GezinsPlatform.NL verdient het gezin van vader en/of moeder met hun kinderen een stem in politiek en media. Het platform zal bij de overheid ervoor pleiten dat zij de natuurlijke gemeen­schap van het gezin bevordert, duurzame relaties stimuleert, ouders die hun kinderen zelf opvoeden ondersteunt en gezinnen waarin mantelzorg wordt verleend helpt.

Gezinsplatform.NL streeft naar een bredere erkenning van het belang dat kinderen worden opgevoed door hun vader en moeder en van de waarde van stabiele gezinnen voor het goed functioneren van de samenleving. Daarnaast roept het platform op tot een royaal respect voor het recht van ouders om hun kinderen op te voeden en onderwijs te (laten) geven op grond van de levensbeschouwelijke of godsdienstige overtuiging.

Waardevol is deze visie. Support verdient daarom dit platform. Tegelijk is er altijd iets ongemakkelijks in de bijzondere aandacht voor wat vanzelf zou moeten spreken. Zoals die ene Israëlzondag niet betekent dat in de andere erediensten niet gebeden wordt voor het volk van Gods verkiezing. Zoals de Wereld Alzheimer Dag niet betekent dat we jaarlijks slechts één dag bijzonder betrokken moeten zijn bij mensen met deze ernstige hersenaandoening. We beginnen daarom op achterstand, en dat beseft het GezinsPlatform Nederland zelf ook. Ze constateert namelijk dat de betekenis van een stabiel gezin voor het welzijn van ouders, kinderen én de maatschappij zwaar onderschat en ondergewaardeerd wordt.

Geen vechtscheidingen

Dat een lobby richting de overheid van betekenis is, blijkt uit het feit dat André Rouvoet van 2007 tot 2010 namens de ChristenUnie-minister van jeugd en gezin was, een zogenoemde programmaminister met een begroting van zes miljard euro. Op dit terrein zijn dus zeker keuzen te maken die uit een levensbeschouwing voortkomen. Ergens in de vorige eeuw pleitte GPV-kamerlid Gert Schutte voor echtscheidingsbemiddeling, waarbij hij betoogde dat kinderen tot twaalf jaar eigenlijk geen echtscheiding mee zouden mogen maken. Het is in lijn met het manifest van de CU-SGP-fractie van Hendrik-Ido-Ambacht deze maand waarin gepleit werd voor goede jeugdzorg én het appèl klonk om (v)echtscheidingen te voorkomen.

Overigens is het pleiten voor een stabiel gezin in een tijd van individualisme lastig voor het voetlicht te brengen. In een poging om reclame op de publieke omroep voor sites die oproepen tot overspel verboden te krijgen, word je als christenkamerlid snel weggezet als moraalridder.

Eigen geluk?

Verbazen doet dat niet als – naar een woord van demograaf prof. Jan Latten – ‘de zoektocht naar de ware liefde plaatsgemaakt heeft voor de zoektocht naar het eigen geluk’. De realiteit is dat het standaardgezin in ons land, vanouds hoeksteen van de samenleving, terrein prijsgeven moest aan nieuwe woorden die een andere werkelijkheid aanduiden: lappendekengezinnen, lat-relaties, bewust ongehuwde moeders, love hoppers… Meer dan de helft van de eerstgeborenen is kind van ongetrouwde ouders. Het beeld van hoe een gezin eruit moet zien, verandert in snel tempo.

Scherp was ooit de tv-confrontatie van advocaat, columnist en programmamaker Prem Radhakishun met Kees van der Staaij, waarin de eerste aangaf dat ‘seks voor trouw gaat’, de tweede betoogde dat er bij overspel louter verliezers zijn.

*** 

Het lijkt me van belang dat het nieuwe platform geen reactieve koers gaat varen. Wat God ons gegeven heeft, hoeft niet als eerste verdedigd te worden – ook omdat onze samenleving momenteel zo ingericht is dat je er een dagtaak aan zou hebben. Tot achterhoedegevechten is de christenheid niet geroepen. Beter is het om positief uit te dragen wat we in het gezin ontvangen en geleerd hebben, met name als vader en moeder de Heere liefhebben.

Kleine cel

Aandacht vragen voor de positie van het gezin, dat door te veel mantelzorg of door de situatie op de arbeidsmarkt of door het dienen van een tot ‘afgod’ geworden economie onder grote druk kan staan, dát doet het nieuwe platform. In de gemeente van Christus mogen we leren het gezin als kleine cel in kerk en samenleving te laten bloeien.

Dat gaat nooit automatisch goed, omdat de dagelijkse omgang met elkaar slijtage tot gevolg kan hebben. In het ‘hervormd-gereformeerde gezinsboek’ De zin van ons leven (dat was er dus ooit, een hervormd-gereformeerd gezinsboek…) zei ds. L. Blok het zo: ‘De grondverf van ons karakter komt door de bovenlaag heen. Spanningen van het leven, tegenslagen in ons werk, drukken onze stemming, maken ons prikkelbaar en die prikkelbaarheid wordt in het gezin afgereageerd.’ En, ‘het elkaar liefhebben moet door hogere binding, door binding aan God, geleerd en bewaard worden’.

Forse subsidie

‘De wereld teert op de stille vreugde van het gezin’, zei ds. Tromp. Dat is geen kleinburgerlijk gepraat van een predikant die in 1948 stierf. Het zijn woorden die voortkomen uit de overtuiging dat mensen met oog voor de ander, mensen die weten van moed en liefde en zelfverloochening, dit veelal leerden in het gezin. Nogal eens van hun moeder, ook dat zij gezegd.

Een kind kan zich op stabiele wijze ontplooien als het leeft in de veiligheid en ontspannenheid van het gezin, dat gebouwd is op trouw en liefde. Waar die gemist worden, ben je niet verrast als er sprake is van een levenslange beschadiging, van blokkades in de innerlijke groei. Een overheid die bezuinigen wil op de jeugdzorg, zou alleen om die reden al een forse subsidie aan het GezinsPlatform moeten doen toekomen. 

Gods Koninkrijk

Wat daarbij komt, is de gang aan vaders en moeders hand tot Jezus. Al valt het zaad van het Evangelie ook op de christelijke school, tijdens het kinderkamp van de kerk, in de gesprekjes met je oma…., het meest kunnen kinderen dat Evangelie leren uit het leven van hun ouders. Hoe eenvoudig én diep zijn de woorden uit Markus 10: ‘En zij brachten de kinderen tot Jezus.’ Zoals onder het oude verbond Hanna haar kind van de Heere gebeden had en hem later voor de dienst aan Hem afstond. Dan zijn we bij het gezin als plaats van gebed voor en toewijding aan het werk in Gods Koninkrijk, het gezin als de plek waar verlangen ontstaat naar genade en vrede met God, het gezin als broedplaats waar evangelisten en zendelingen geboren worden, leerkrachten, predikanten en andere ambtsdragers, jongeren die dienen in de zorg. Opdat we gezegend blijven met jonge mensen die overgezet zijn naar het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde.