column

Stop het YouTube-gebrul

In december was ik bij de kerstviering van de basisschool. Ik kan daar enorm van genieten. Een meerstemmig lied, gezongen door de directeur, meesters, juffen en de conciërge. Stralende en verlegen kleuterkoppies op het podium.

Het ontroert me dan dat drie kleuterklassen uit volle mond zingen: ‘Heer, waar dan heen? Tot U alleen!’ Eén kleuterklas zong zo prachtig: loepzuiver. Daar móet goed muziekonderwijs aan gegeven zijn. 

Muziekonderwijs is in veel klassen echter om te brullen. Soms beperkt het muziekonderwijs zich tot wat zingen van liedjes na het bijbelverhaal. Het digibord wordt aangezet, de juf of meester surft naar YouTube. De kinderen kiezen (altijd dezelfde) liedjes. Voordat er gezongen kan worden, moet er eerst nog even naar een reclame gekeken worden. Dertig seconden flitsende beelden van een nieuw spel en vervolgens klinken de ‘gewijde klanken’: ‘Kom aan booooooord, ook voor jou is er een plekje, waar je hoooooort!’ En dan geheel vrijblijvend meebrullen. Vrijblijvend, want niemand merkt het als je niet meezingt; de muziek gaat toch wel door. Hier gebeurt weinig goeds op het gebied van muzikale vorming, laat staan godsdienstige vorming. 

Goed muziekonderwijs wordt met aandacht gegeven. Er is aandacht voor kwaliteit, verstaanbaarheid, stemgebruik, articulatie, ademhaling, houding, tegelijk beginnen, tegelijk stoppen. Dat lukt allemaal niet als je meezingt met een liedje op YouTube. Goed muziekonderwijs is vormend voor kinderen. Het helpt hen om naar elkaar te luisteren en contact met elkaar te maken. Het bevordert saamhorigheid. Zingen maakt verbinding tussen mensen, maar ook tussen verleden, heden en (Gods) toekomst. Bovendien helpt het aanleren van christelijke liederen het kind geloofstaal te ontwikkelen. Het is bepalend voor de geloofstaal van het kind welke liedjes hij hoort en zingt. 

Stop het YouTube-gebrul en laten we gaan zíngen. Thuis, op school, op club, op catechisatie. Ik heb de handschoen opgepakt en ben gaan zingen met een groep catechisanten. De laatste keer zongen we samen rond de piano: ‘Straks wanneer de grote dag begint en het licht voor altijd overwint, zal de hemel opengaan, komt de Heer eraan, heffen wij dit loflied aan…’ Zingen is dubbel bidden.

Elsbeth Visser