The Great Reset
Zelden heeft een preek zoveel reuring gegeven als de preek van ds. Paul Visser over The Great Reset. Zelfs de minister had er een mening over. Wat mij vooral verbaast, is dat sommigen reageren als door een wesp gestoken. Waarom zo heftig? Werd er in de preek iets benoemd dat niet benoemd mocht worden, iets dat te gevoelig ligt, waarop een taboe rust?
Nederlands Dagblad
In het Nederlands Dagblad was veel aandacht voor de bewuste preek. Onder andere in een artikel over de breedte van twee pagina’s van de hoofdredacteur (23 oktober). Het artikel kent een merkwaardige draai: niet dr. Visser is door alle commotie in een hoek geduwd, maar journalist Daniël Gillissen, die eerder een interview had met Visser. De kern van het artikel van de hoofdredacteur, Sjirk Kuijper, is dat ds. Visser zich inlaat met complottheorieën.
Maar de reden waarom wij dominee Visser over zijn preek wilden spreken, had niets met het boek Openbaring of zijn uitleg daarvan te maken. Wat de aandacht trok, was het feit dat deze predikant – zoals hij het zelf omschrijft – probeerde ‘het visioen te verbinden met het hier en nu’. En juist zijn schets van dat ‘hier en nu’ bevatte feitelijke onjuistheden, veronderstelde verbanden en retorische suggesties waarmee hij een opmerkelijke positie leek te kiezen in een heftig maatschappelijk debat.
Precies daar waar in zijn preek de toepassing van Gods Woord op de actualiteit begint, presenteert Visser een grove schets van wat inmiddels de ‘moeder aller complottheorieën’ is: The Great Reset. Die titel is dan ook het informele opschrift geworden; binnen enkele dagen ging de opname via sociale netwerken rond als ‘eindelijk: een preek over de Great Reset’.
De registratie van de kerkdienst, zondagmiddag 10 oktober in Middelburg (integraal op YouTube), is precies een uur op streek, en de preek met uitleg over de gekozen tekst (Openbaring 13 vers 11-18) is al een kwartier gaande, als ds. Visser de actuele bocht maakt naar die ‘grootse herstart’. Het is dan ook niet toevallig dat in de eerste reacties op internet aanbevelingen werden gegeven als: ‘kijken, vanaf 1.00 u!’ of ‘vanaf 1.02 wordt het spannend!’. (…)
Juist in die aandachttrekkende wending maakt Visser enkele kardinale fouten. Hij stelt dat The Great Reset een plan is dat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) voor ons heeft bedacht. Let wel: de WHO is een organisatie van de Verenigde Naties, die landen adviseert over volksgezondheid – onder meer over de bestrijding van COVID-19.
Visser verwart deze WHO met het World Economic Forum (WEF), een private congresorganisatie onder directie van econoom Klaus Schwab, die inderdaad een boek schreef en zijn jaarlijkse forum de pretentieuze titel The Great Reset meegaf. Maar Visser beweert dat Schwab ‘de Big Boss van het gebeuren’ is, en dat ‘regeringen dat intussen ook allemaal napraten’. De dominee verwart zodoende de wereldwijde strijd tegen COVID-19 (waarbij regeringen met wisselend succes geadviseerd worden door de WHO) met het concept van Schwab en z’n WEF. En tegelijk suggereert hij dat de COVID-19-pandemie ‘een verhaal, een paradigma’ is dat de wereld angst aan moest jagen en zodoende gereed moest maken voor The Great Reset. Hier komt dus midden in een preek de moeder aller complottheorieën voorbij: de aanname dat het WEF (verward met de WHO) alle regeringen (ook onze) aan een lijntje heeft, en onder leiding van Big Boss Schwab ‘het verhaal’ van de coronapandemie heeft verspreid om hun plan voor een nieuwe wereldorde te promoten. En behalve die theorie zelf, gebruikte Visser exact de retorische opbouw van de complotfantasten. Namelijk: er bestaat een stiekem, geniepig plan / als jij scherp en waakzaam bent, doorzie je het / kijk maar op internet, daar vind je het zelf / regeringen gaan er allemaal in mee / als kerk kunnen we toch niet zwijgen, als we zien wat er gaande is? (…)
Er waren nog veel meer vragen te stellen – een preek van drie kwartier beslaat een aantal krantenpagina’s. Maar de essentie van het gesprek was dat de predikant niets meer concreet wilde ‘invullen’. Zodoende werd het interview (van journalist Gillissen, AP) een zinvolle bijsluiter, kijkwijzer en disclaimer bij een preek die niet alleen misverstanden opriep, maar ook aanwijsbaar valse informatie bevatte. Dit was dus bij uitstek de informatieve, waarheidzoekende, verklarende en duidende journalistiek waarvoor een christelijk betrokken krant bestaat.
Enzovoort, enzovoort… Opnieuw stel ik de vraag waarom de krant reageert als door een wesp gestoken? Is er echt helemaal niets aan de hand? Heeft de waarheidszoekende krant dan nooit argwaan of bedenkingen bij bepaalde ontwikkelingen? Je zou op z’n minst het onderstaande serieus kunnen nemen.
Reformatorisch Dagblad
In het RD-magazine lees ik een helder artikel van de hand van Tineke van der Waal.
De letters lhbt waren tien jaar geleden voor de meeste Nederlanders abracadabra. Van genderidentiteit had haast nog niemand gehoord. Inmiddels struikel je over begrippen als gender en trans, non-binair en inclusiviteit. Hoe heeft dit zo snel kunnen gebeuren? LEGO gaat zijn speelgoed genderneutraler maken. Banken manifesteren zich in de Pride-week in regenboogkleuren en gemeenten breken zich het hoofd over de vraag hoe ze hun inwoners zo inclusief mogelijk kunnen aanschrijven. Voor kerken is er inmiddels een regenboogindex. Afgelopen voorjaar, met de Week van de Lentekriebels en het Koningsdaglied, leerden de jongste Nederlanders dat het plaatje man-vrouw te simpel is. Inmiddels groeide lhbt tot lhbtiqap+: lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender, intersekse, queer, aseksueel, panseksueel. Het plusje staat voor andere identiteiten en nuances. In de snelheid waarmee het denken verandert, zit iets raadselachtigs. Het lijkt wel alsof we nu pas ontdekken hoe mens en seksualiteit echt in elkaar zitten. Alsof steeds meer mensen zich realiseren dat ze eigenlijk ‘in het verkeerde lichaam’ leven. Toch komen de veranderingen niet uit de lucht vallen. Zeven ontwikkelingen op een rij.
Van die zeven ontwikkelingen noem ik alleen de vierde: de Jogjakarta-beginselen.
Tijdens een driedaagse conferentie in november 2006 in het Indonesische Jogjakarta komt een gedetailleerde handleiding voor de wereldwijde invoering van de gendertheorie tot stand. Voor lhbt-activisten vormen deze zogeheten ‘Jogjakarta-principes’ een praktisch handboek; in 200 bladzijden zet het document de gendertheorie om in concrete actiepunten. Het geeft gedetailleerd antwoord op de vraag hoe de gendertheorie in te bedden in de bestaande juridische structuren. Zo gaat principe 16 over uitvoering van de lhbt-agenda in het onderwijs, principe 19 over lhbt-quota bij de publieke omroep. Elk principe of beginsel begint met ‘DE STATEN MOETEN alle noodzakelijke (…) maatregelen treffen om…’
Het document vormt de sleutel om te begrijpen hoe het lhbt-thema in relatief korte tijd een gezicht in de samenleving heeft kunnen krijgen. De Jogjakarta-beginselen worden in maart 2007 in het gebouw van de VN in Genève gepresenteerd. Deze plek geeft het document gezag. De opstellers – een internationaal panel dat zichzelf ‘mensenrechtenexperts’ noemt – handelen namelijk zelfstandig, zonder officiële legitimatie. De Jogjakartabeginselen hebben ook geen bindend karakter; er is geen overheid die ze officieel heeft aanvaard. Feit is dat de opstellers zich niet op overheden richten; er moeten organisaties komen die effectief, onafhankelijk van de staat aan de slag kunnen om alle hindernissen op het lhbt-pad uit de weg te ruimen.
Volgens de Oostenrijkse jurist Jakob Cornides, voormalig ambtenaar bij de Europese Commissie, zijn de rechten die de Jogjakarta-groep eist ‘geen mensenrechten, maar de leuzen van een pressiegroep’.
In het woord complottheorie klinkt iets door van achterkamertjes. Dat is niet de werkelijkheid. Het gaat gewoon om pressiegroepen met rugdekking van de Verenigde Naties en met machtige financiers – zij financieren universitaire leerstoelen, conferenties, genderklinieken, medisch en farmaceutisch onderzoek…. Th e Great Reset – met of zonder Klaus Schwab – is verder dan het ND waar wil hebben.