Troost delen
Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting, Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden. 2 Korinthe 1:3,4
Een bemoedigend woord, een arm om je heen, dat zijn manieren waarop mensen elkaar kunnen troosten. Je kunt ook op een andere manier troost bieden, namelijk door, zoals Paulus deed, met anderen te delen dat de Heere jou vertroost heeft.
Paulus begint zijn brief met woorden van lof die sterk doen denken aan de lofprijzingen die ook in de synagoge worden gehoord. Er is echter één groot verschil. Spreken de Joden over de God van Abraham, Izak en Jakob, Paulus roemt de Heere als de God en Vader van onze Heere Jezus Christus.
Lofprijzing
Het laat zien dat Paulus als Farizeeër een diepgaande bekering heeft doorgemaakt, waardoor Hij in Jezus de Nazarener heeft mogen leren geloven als Christus de Heere. Ook ontving hij met zijn bekering zijn roeping tot het ambt van apostel.
Zijn bekering en apostelschap hebben Paulus in de loop van zijn leven echter in grote problemen gebracht. Daarover weidt hij in het vervolg van de brief verder uit, maar hij begint zijn brief met een lofprijzing. Een lofprijzing waarin niet alleen zijn bekering doorklinkt, maar ook wat de Heere daarna aan hem heeft gedaan. Paulus schrijft namelijk niet alleen over de Heere als ‘de God en Vader van onze Heere Jezus Christus’ maar ook als ‘de Vader van de barmhartigheden en vertroosting’.
Troost
Het is daarbij opvallend dat in de verzen 3 tot en met 7 zes keer het zelfstandig naamwoord ‘vertroosting’ voorkomt en vier keer het werkwoord ‘troosten’. In het vervolg van de brief komen beide woorden ook terug en dat gebeurt hier vaker dan in andere brieven van Paulus. Het is duidelijk dat troost in deze brief een belangrijk thema is. Als je de tweede brief aan Korinthe doorleest, wordt al snel duidelijk dat dit te maken heeft met een diepe ervaring die Paulus onlangs in zijn eigen leven heeft gehad. Paulus is daarin door de Heere Zelf vertroost.
Voor anderen
Wat vervolgens opvalt, is dat Paulus in zijn lofprijzing de Heere niet looft voor de betekenis van die vertroosting voor hemzelf, maar voor anderen. Paulus dankt de Heere, omdat Hij hem heeft getroost om anderen te kunnen troosten. Dat is opmerkelijk. Paulus schrijft dus niet: ‘Ik ben dankbaar dat de Heere mij heeft getroost.’ Al is hij daar uiteraard dankbaar voor, anders heeft hij ook niets met anderen te delen. Toch dankt Paulus de Heere in deze brief daar niet expliciet voor, maar hij dankt voor de ontvangen troost van de Heere om anderen te kunnen troosten. Het is goed om daar wat dieper op in te gaan. Je leert ervan dat troost of bemoediging die u of jij van de Heere ontvangt, niet alleen van betekenis is voor jezelf. Denk aan de troost die je hebt ervaren toen je in een moeilijke tijd gebedsverhoring ontving. Het gaat ook om de troost van Zijn nabijheid, waardoor je probleem niet is opgelost, maar je wel in Zijn kracht verder kunt. Of de troost van het woord uit de Bijbel dat je tijdens het lezen in het hart heeft geraakt. Het is ook die voortdurende troost van Gods genade in Christus, te midden van je strijd tegen de zonde en het verdriet daarover. De Heere zij gezegend voor wat Hij daarin aan je heeft gedaan.
Ervaringen delen
Paulus kijkt nog iets verder en dankt de Heere voor Zijn troost, omdat hij daarmee anderen kan troosten. Terwijl Hij anderen vertelt wat de Heere in zijn leven heeft gedaan, kan hij anderen de troost bieden dat de Heere zo ook in hun leven wil handelen. Het komt erop neer dat je de ander bemoedigt met de liefde van God, die Hij niet alleen aan jou, maar aan al de Zijnen wil betonen.
Daarom is het zo belangrijk om je troostrijke ervaringen met anderen te delen. Niet om ermee te pronken, maar om met anderen te delen dat de Heere ook hun leven in Zijn hand heeft, dat Hij voor hen zorgt, omdat jij dat hebt ervaren.