Tweede Of Laatste Adam?
In 1 Korinthe 15:45 en 47 wordt de Heere Jezus ‘de laatste Adam’ en ‘de tweede Mens’ genoemd. Wij hebben het meestal over de tweede Adam. Kunnen we deze diepgewortelde benaming niet beter vermijden? De Bijbel noemt Hem immers niet zo.
Hij heet in de Bijbel niet de tweede Adam, maar ‘de laatste Adam’, ook niet de laatste mens, maar ‘de tweede mens’. Watchman Nee zegt daarvan: ‘Als ‘laatste Adam’ vat Christus het gehele menselijke geslacht in zich samen, als tweede mens is Hij het hoofd van een nieuw geslacht’, merkt een lezeres op.
Antitype
Er is verband tussen 1 Korinthe 15:45-47 en Romeinen 5:12-21. In Romeinen 5:12 lees ik: ‘Daarom, zoals door één mens de zonde in de wereld is gekomen, en door de zonde de dood, en zo de dood over alle mensen is gekomen, in wie allen gezondigd hebben.’ Adam is in dat hoofdstuk een voorbeeld (type) van Hem Die komen zou. In dat verband spreken we over de eerste en de tweede Adam, omdat ze met elkaar vergeleken worden. Beter gezegd: ze zijn een antitype, want ze worden tegenover elkaar geplaatst.
Toen Adam zondigde, veranderde de geschiedenis geheel. We spreken over de tijd voor en na de zondeval. Adam vertegenwoordigt de mensheid. Christus, Die tegenover Adam staat, vertegenwoordigt hen die in Hem geloven. Zij worden wedergeboren door de Heilige Geest en vormen de nieuwe mensheid.
Omdat het bij een type gaat om twee personen, spreken we over de tweede Adam, ook al wordt die uitdrukking niet letterlijk genoemd in Romeinen 5. De uitdrukking wordt al gebruikt in de Vroege Kerk en ook in de tijd van de Reformatie, bijvoorbeeld in de Institutie van Calvijn.
De laatste Adam
In 1 Korinthe 15:45-47 komen we de uitdrukkingen tegen: de laatste Adam en de tweede Mens. Het Hebreeuwse woord adam kan zowel een eigennaam zijn als ‘mens’ betekenen. Voor ‘laatste’ staat eschatos. Met dit woord geeft men aan dat iemand of iets zich, vanaf een bepaald beginpunt gerekend, op het eindpunt of bij het einde bevindt. We denken hierbij aan de uitdrukking: het einde der tijden. Christus is de Adam, de Mens, Die in de volheid van de tijd verschijnt en van wezenlijke betekenis is. De namen ‘tweede Adam’ (Mens) en ‘laatste Adam’ worden wisselend gebruikt om dezelfde heerlijke zaak aan te duiden.
Uit de hemel
De eerste helft van vers 45 is een citaat uit de Griekse vertaling van Genesis 2:7. We lezen dat de mens tot een levende ziel (psuchè) geworden is. Dit woord betekent: leven of bestaan. Adam had een natuurlijk lichaam, was uit de aarde en stoffelijk. Als we over stof horen, denken we ook aan wat na de zondeval is gezegd: ‘want stof bent u en tot stof zult u terugkeren (Gen.3:19). De ‘tweede Mens’ die daarna (vs.46) komt, is ‘uit de hemel’.
Paulus spreekt hier niet over de samenstelling van Zijn lichaam, maar over Zijn oorsprong. Hij is immers Gods Zoon, Die mens geworden is om ons en onze zaligheid. Bij Zijn geboorte op aarde had de Heere Jezus een gewoon menselijk lichaam, ondanks Zijn bovennatuurlijke verwekking. Hij werd ‘tot een levendmakende Geest’, toen Hij werd opgewekt uit de dood en na Zijn hemelvaart in de heerlijkheid van Zijn Vader kwam. Zijn lichaam is een geestelijk lichaam, dat wil zeggen een lichaam waarin de Geest woont.
Toekomst
Hoe zit het met de gelovigen? Zij worden door Christus levend gemaakt. In de huidige situatie (vs.46) hebben de gelovigen nog een ‘natuurlijk lichaam’, dat wil zeggen een lichaam dat te maken heeft met zwakte en sterfelijkheid. Daarna komt ‘het geestelijke’. Dat wijst op de toekomst. De Heere geeft niet alles in één keer. De Heere zal de Zijnen opwekken met een lichaam dat geheel door de Geest wordt bepaald, omdat de Geest in de gelovigen woont. In het geloof belijden we: ‘Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam….’ (Filipp.3:21)
Uw vraag voor deze rubriek kunt u mailen naar info@gereformeerdebond.nl of per post naar Apeldoorn sturen.