Uitgezonden in je eigen stad
Decennialang waren kerkenraden er snel bij om in nieuwe wijken al tijdens de bestemmingsplanfase een kerkgebouw te plannen, nog lang voor er mensen woonden. Dat is vandaag op veel plaatsen niet of nauwelijks meer mogelijk.
Ook gevoelsmatig staat dat waarschijnlijk ver af van waar kerkenraden mee bezig zijn. Meestal gaat veel aandacht uit naar het in stand houden van de gemeente en het investeren in nieuwe vormen en activiteiten, in de hoop dat gemeenteleden niet afhaken.
Toch wordt er van ons nog steeds gevraagd om als kerk in geloof te investeren in de toekomst van de kerk. Er is behoefte aan nieuwe gemeentevorming ten behoeve van doelgroepen waaronder God vandaag duidelijk werkt, zoals de grote groepen migranten en asielzoekers die zich laten dopen.
Tolereren of investeren?
Soms worden missionaire initiatieven door bestaande kerken slechts ‘getolereerd’ als het initiatief van een paar bevlogen gemeenteleden en als het niet anders kan een paar jaar ‘gesubsidieerd’. Soms heeft die reserve ook met de houding van de pioniers te maken. Als die kritiek hadden op het traditionele karakter van de bestaande gemeente, maakt dat een vruchtbare samenwerking in het missionaire werk soms moeilijk.
Het is echter belangrijk dat de leiding van kerkelijke gemeenten het juist als haar eigen taak ziet om niet alleen een bestaande traditie voort te zetten, maar ook te investeren in gemeenschapsvorming die ruimte biedt voor nieuwe groepen die willen toetreden tot de kerk. Christenen van moslimachtergrond willen zelf graag bij de kerk horen en waarom zouden we hun niet royaal de ruimte bieden in ons kerkelijk leven?
Samen verder
Migranten die al christen waren in het land van herkomst, hebben er soms behoefte aan om die kerkelijke traditie hier in Nederland voort te zetten. Tal van kerken hebben de ervaring dat er weinig samenwerking ontstaat als ze hun kerkgebouw ter beschikking stellen aan zulke groepen. Christenen van moslimachtergrond hebben echter geen kerkelijke traditie waar ze naar kunnen terugverlangen en zijn meestal sterk gericht op aansluiting bij Nederlandse christenen. Niet in de laatste plaats vanwege hun kinderen. Tegelijkertijd hebben ze wel behoefte aan een samenkomst waarbij er voldoende rekening wordt gehouden met hun cultuur en taal. Dat lukt in een traditionele gemeente meestal niet voldoende. Daarom zijn pioniersplekken of nieuwe gemeenten die sterk rekening houden met bijvoorbeeld Afghaans-Iraanse of Arabische christenen heel waardevol. Dergelijke initiatieven hebben echter niet alleen geld en ruimte nodig, maar vooral ook meer Nederlandse christenen die samen met hen willen optrekken.
Gezinnen uitzenden
Kerkenraden van grotere gemeenten zouden kunnen kijken of er in hun gemeente twintig of dertig gezinnen zijn die stabiel zijn in hun geloof en beschikken over wat pastorale en diaconale ervaring, en hen samen uitzenden om een nieuwe gemeente te vormen. Uitgezonden in je eigen stad om een gemeente te vormen die in taal en gebruiken rekening houdt met een bepaalde doelgroep, omdat je samen ziet dat God ook in een tijd van secularisatie werkt in het leven van mensen die Christus leren kennen.