Verantwoordelijkheid stelen van een ander: slecht idee

Een student wil op kamers gaan wonen, maar hij durft het niet aan. 'Ik ben de jongste thuis en mijn moeder zou het verdrietig vinden als ik nu de deur uitga. Mijn vader leeft al niet meer,' schrijft drs. N.C. van der Voet.

Hij voelt zich dus verantwoordelijk voor het welzijn van zijn moeder. Terecht of niet?

Een jonge vrouw verbreekt haar verkeringsrelatie. Na een moeizaam gesprek met veel tranen zegt de vriend: ‘Zonder jou kan ik niet verder leven. Ik ben bang dat ik dan rare dingen ga doen. Wil je nog eens nadenken over wat je doet? Dan kom ik morgen weer bij je.’ Na een dag worstelen besluit de vrouw verder te gaan met de relatie. Stel dat haar vriend een einde aan zijn leven zou maken, dan zou zij zich levenslang daarvoor aansprakelijk voelen. Dat kan ze al bij voorbaat niet aan. Een wijs of een dom besluit?

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 26 april 2018.