Verbieden in de opvoeding

‘Gij zult niet...' horen we wekelijks in de kerk. En hoe vaak klinkt het niet in huis: ‘Je mag niet...' Elly van der Gouwe gaat in op het nut en de risico's van verbieden.

Verbieden in de opvoeding is een oud middel van discipline. In alle tijden en culturen zijn er speciale verboden en geboden, die gelden voor de hele groep of voor kinderen in het bijzonder. Bij verbieden neemt de opvoeder het recht om te bepalen wat een kind wel of niet mag. Ouders hebben de verantwoordelijkheid over hun kinderen ontvangen en daarmee het gezag om hun kinderen te ‘gezeggen’. We gaan er vanuit dat zolang een kind nog niet volwassen is, de ouder beter weet wat goed voor het kind is dan het kind zelf.

Letterlijk gezien is verbieden het strafbaar stellen van een bepaalde handeling. Een verbod is een grens: tot hier toe. Verbieden en straffen zijn met elkaar verbonden, want wat is een verbod als er geen consequentie volgt op het overtreden ervan? Dan is de grens er in wezen niet en heeft het verbieden geen zin gehad.